Social en duurzaam ondernemen in Afrika, Joost doet het!

Ben je bekend met de ‘Boom des Levens’? Niet? Geeft niet! Wat wel uitmaakt is dat deze boom, de Sheaboom, groeit in de Afrikaanse Savanne en een belangrijke grondstof is voor Ghanese vrouwen om hun gezin te onderhouden. Naast dat shea (een gezonde, natuurlijke body butter) een wondermiddel is voor je huid en het een duurzaam alternatief is voor palmolie, geeft het de lokale bevolking namelijk ook een kans op een beter leven! En juist daar helpt Joost ‘Kofi’ Westerhout en partners met Sommalife een handje bij. Benieuwd hoe deze Delftse student op deze leeftijd al het verschil maakt? Lees hieronder het interview!

Het is Joost! Hi Joost! Wie is Joost!
Hi, ik ben Joost en ben 24 jaar. Ik ben opgegroeid in Den Haag en vervolgens uitgevlogen naar Delft. Daar heb ik eerst mijn bachelors Werktuigbouwkunde gegaan en nu doe ik de master Sustainable Energy Technology. Op het eerste gezicht is het niet te zien maar toch heb ik ergens wat Ghanese roots. Veel mensen kennen mij als Koof en dat komt van de Ghanese naam Kofi, mijn tweede naam. In Ghana krijg je naast een individuele naam ook nog een extra naam genoemd naar je geboortedag. Kofi is de naam die je in Ghana krijgt wanneer je als jongen op een vrijdag wordt geboren. Mijn vader is zelf geboren in Ghana en vond dit een speciale en mooie naam. Vandaar dat hij mij deze naam heeft gegeven.

Een bachelor en master Engineering! Waarom deze studierichting?
Met twee ouders die allebei geneeskunde hebben gestudeerd zou je eigenlijk verwachten dat ik ook de medische richting op zou gaan, maar ik sloeg een generatie over. Mijn opa was ingenieur en hij liet mij al vroeg spelen met lego en bouwplaten. Ik vond het leuk om mee te spelen en had er ook gevoel voor. Zo was het ook altijd dat dat ik het thuis mocht oplossen als de tv het niet deed of het internet slecht was. Ik denk dat ik zo er een beetje in ben gerold. In eerste instantie wist ik zelf niet zo goed waar ik wilde studeren maar een zetje in de goede richting van mijn ouders heeft me gered. Zelf wist ik nooit zo goed welke vakken op school ik nou echt leuk vond. Het was nou ook niet zo dat natuurkunde me heel gemakkelijk af ging. Uiteindelijk heb ik blind mijn studie werktuigbouwkunde uitgekozen omdat het de breedste technische studie was, en ik zo nog even geen keuze hoefde te maken. Achteraf een goede keuze geweest, want ik ben nog steeds happy met mijn keuze.

Wat heb je als bestuurslid van KnappeKoppen Vrijwillig Delft 20-21 allemaal geleerd?
Tijdens mijn bestuursjaar van KnappeKoppen Vrijwillig heb ik heel veel nuttige vaardigheden geleerd. Aangezien wij het eerste bestuur in Delft waren was alles nog pril en vrij in keuzes. Gelukkig kregen wij goede begeleiding van KnappeKoppen zelf. Zo hebben ze ons erg geholpen met het out of the box denken om zo op creatieve manieren acties te verzinnen en dat ook op een leuke manier. Vrijwilligerswerk wordt vaak weggezet als een saai nutteloos baantje: “Je verdient er toch niks aan? Waarom doe je dat dan? Ah ga je weer even de wereldverbeteraar uithangen?” kreeg ik vaak naar m’n kop geslingerd.

Vaak is het een baantje die niet echt gewaardeerd wordt door de doorsnee student omdat ze graag in hun vrije tijd liever op de bank liggen of een betaald baantje hebben die saai en nutteloos is, waar je niet zoveel van opsteekt. Met kleine inspanningen kan je al heel veel bereiken, en zeker als je het met elkaar doet, dat maakt het extra leuk natuurlijk. Zo heb ik geleerd dat als je 1x per week even je eigen prioriteiten opzij schuift, dat je dan zoveel meer kan bewerkstelligen dan je zou verwachten. Al die blije gezichten van de mensen die je helpt geven je daar echt heel veel voldoening in.

Waar komt de liefde voor Ghanese landbouw vandaan?
Naast mijn roots, gaf mijn opa gaf les in tropische landbouw op de Universiteit van Lagon in Ghana en zo is het allemaal begonnen. Het leek mij altijd al erg leuk om een keertje out of mijn comfortzone te stappen en op avontuur te gaan. Ik durfde het alleen nooit omdat het toch stiekem heel eng is en niet vertrouwd voelt. Totdat ik op een dag hoorde over de Minor International Entrepreneurship & Development van de TU Delft. Ik had zin om mij even te ontvluchten uit de bubbel in Delft en besloot me in te schrijven voor de minor. Vervolgens heb ik samen met Tom Savalle, Willem Oomens en vier anderen een hele leuk tijd gehad tijdens onze stage in Ghana bij Farmerline, een bedrijf dat door middel van technologie in lokale talen boeren in plattelandsdorpen bereikt met informatie om hun oogsten te verbeteren. Deze ervaring heeft mijn liefde voor Ghana alleen maar groter gemaakt.

Hoe ben je met Christina Mawuse Gyisun & JohnCarl Dunyo, de oprichters van Sommalife, in contact gekomen?
JohnCarl was onze projectbegeleider tijdens de stage bij Farmerline en Mawuse is een goede vriendin van hem. Onze band was erg goed tijdens de samenwerking en daarom hadden we JohnCarl uitgenodigd om mee te gaan op vakantie in Ghana. Tijdens de vakantie was Mawuse met JohnCarl op vakantie en zo hebben wij Mawuse voor het eerst ontmoet. We gingen met het stageteam surfen en JohnCarl wilde dat graag leren. Iets wat er nooit van is gekomen overigens omdat wij zelf pas net op ons bord konden blijven staan.

Tijdens een gesprek bij het avondeten hadden we het over de doelen in ons leven en wat JohnCarl nog graag wilde bereiken in zijn leven. Daar vertelde hij dat hij graag opkomt voor kinderen die het minder getroffen hebben en een aantal speelgoeddonatieacties had gedaan bij kinderen in de armste delen van Ghana. Hij liet ons filmpjes en foto’s zien van kinderen die zo blij waren ermee, dat was erg indrukwekkend om te zien.

Hierop reageerde we dat we in Nederland bizar veel speelgoed ligt te verpieteren in kelders en dat wij het leuk zouden vinden als we hem daarmee konden helpen door een keer in Nederland een inzamelingsactie te starten. Zo is het balletje eigenlijk gaan rollen. Die inzamelingsactie heeft overigens echt plaatsgevonden afgelopen winter. Hierbij hebben we 5000 stuks aan speelgoed naar Ghana gestuurd en zijn de eerste batches al uitgedeeld.

Nadat we terug waren gekeerd en Ghana hadden verlaten, kregen Tom, Willem en ik een vraag van JohnCarl of we hem wilden voorzien van advies over een onderneming die hij net had opgezet met zijn vriendin Mawuse, genaamd Sommalife. Het aanbod van ons dat we hem wilden helpen met het verzamelen van speelgoed was hij niet vergeten.

Vanaf toen hadden wij wekelijks contact en kwam JohnCarl met vragen over het opzetten van een internationaal handelsbedrijf en welke wetten en regelgeving daar allemaal bij komt kijken. Wij hadden werkelijk waar geen idee waar we aan begonnen. Op een gegeven moment waren we er zo veel mee bezig, dat wij na 2 maanden op de rem hebben getrapt en tegen JohnCarl en Mawuse hebben gezegd dat we graag onderdeel werden van het bedrijf of dat we zouden stoppen met advies geven omdat onze studie weer ging beginnen. Van een gesprek aan het strand in Ghana hebben we eigenlijk dit fantastische avontuur te danken.

Wat cool! En waarmee helpen jullie de vrouwen en kinderen precies?
Sommalife is een Nederlands-Ghanese sociale onderneming die lokale sheaproducenten in West-Afrika in contact brengt met de globale markt en de supplychain verbetert en transparanter maakt door gebruik te maken van technologie. Lokale producenten van shea gebruiken onze financiering, opleiding en logistiek om hun productieproblemen op te lossen. Ook de wereldwijde kopers van deze grondstoffen rekenen op ons voor de levering van hoogwaardige sheanoten en -boter, traceerbaarheid en duurzame werkwijze.

Wij zetten ons nadrukkelijk in voor vrouwen en hun kinderen in Noord-Ghana. Tot vandaag profiteren zij niet mee van de internationale opkomst van de sheaproducten. Deze vrouwen leven met hun gezinnen van minder dan $2 per dag. Op de lokale markt is de prijs veel lager dan wat men in de rest van de wereld ervoor bereid is te betalen. Doordat deze vrouwen niet kunnen lezen en schrijven wordt het hen onmogelijk gemaakt om contacten te leggen met internationale kopers. Daarnaast zijn er ook nog veel tussenpersonen die weer een stukje van taart snoepen en wij vonden dat daar iets systematisch aan moest veranderen. Deze verandering brengen wij teweeg met verschillende oplossing.

Het begint bij het trainen van de vrouwen om hoge kwaliteit producten te produceren. Wij verstrekken middelen aan lokale producenten om de kwaliteit en het volume van hun producten te verbeteren. Zo wordt het product meer waard en daardoor kunnen ze meer vragen voor hun product. De middelen omvatten innovatieve financiering, trainingen en machines. Wij verbinden lokale producenten met kopers wereldwijd en daarnaast betalen wij de vrouwen eerlijke prijzen en zo genereren wij extra inkomsten voor lokale producenten.
Sommalife betaalt de vrouwen meteen voor hun werk en gaan in de tussentijd op zoek naar klanten. Zo hoeven de vrouwen niet te wachten op een deal en kunnen ze meteen betaald worden voor het intensieve werk wat het produceren met zich mee brengt om zo hun gezin te kunnen voeden.

Daarnaast hebben we onze eigen software ontwikkeld waarmee we onze operaties digitaliseren. TreeSyt zal ons in staat stellen onze interventies en de impact ervan te volgen. Ons doel is de productieketen van shea in West-Afrika te digitaliseren en bruikbare inzichten te genereren voor diverse organisaties en belanghebbenden in de sector. Deze data willen wij vervolgens verkopen in de vorm van een abonnement.

Applaus! En valt dat nog te managen vanuit je studentenkamer in Delft?
Gemiddeld ben ik 16 uur per week bezig met het runnen van Sommalife. Dit verschilt van kleine taakjes die snel even tussendoor kunnen, tot dagen achter mijn laptop zitten om informatie in te winnen. Soms moet je er wel leuke sociale dingen voor laten schieten, maar dat vind ik het wel waard. Als je ziet waar we 2 jaar geleden stonden en wat we nu al hebben bereikt geeft me alleen maar meer energie en zin om ermee aan de slag te gaan. Ik zelf ben nu net vertrokken uit mijn studentenhuis in Delft en vertrokken naar Amsterdam. Hier thuis is iedereen een stuk serieuzer bezig met zijn leven, waardoor het eigenlijk niet zo opvalt dat ik er maar druk mee ben. Door de pandemie is het helaas nog niet gelukt om weer terug te gaan naar Ghana, maar nu dat allemaal voorbij lijkt te zijn ben ik druk aan het kijken naar vliegtickets. Aangezien ik nu nog veel verplichte vakken heb, ben ik van plan om in november een maand naar Ghana te gaan.

De vraag die we altijd stellen: zou je studenten aanraden om te gaan ondernemen of om eerst werkervaring op te doen?
Mijn ideale carrière beeld was om eerst ervaring op te doen bij bedrijven om zo veel te leren van anderen en op een latere leeftijd, als ik dan echt wist wat ik leuk vond, beginnen met ondernemen. Maar zoals je ziet is het anders gelopen dan gedacht. Ik vind zelf dat je echt super veel leert als je begint met ondernemen op vroege leeftijd. Je bent misschien heel erg naïf en gaat vaak op je bek, maar daar leer je ook wel heel veel van. Het maakt je ook een stuk bewuster van de wereld waarin je leeft en wat er allemaal bij komt kijken om een wereldeconomie draaiende te houden.
In mijn oogpunt kan het beide, maar de financiële afhankelijkheid van studenten is wel een pijnpunt. Aangezien ik nu nog kan leven van mijn lening overleef ik het wel, maar ik snap dat voor veel mensen de financiële onzekerheid hen doet besluiten om eerst te gaan werken.

Waar is Sommalife vandaag mee geholpen om morgen nog meer impact te maken?
Op dit moment is Sommalife zich aan het voorbereiden om een nieuwe financieringsronde te beginnen. In maart 2021 hebben we onze eerste crowfundingsactie gedaan en die ging super geslaagd, maar we zijn flink gegroeid in de tussentijd en hebben veel nieuwe klanten weten te werven. Helaas hebben wij op dit moment niet genoeg kapitaal in kas om ons huidige potentieel te benutten en daarom hebben we snel veel kapitaal nodig. Daarnaast zijn we druk bezig met het zoeken van impactpartners die samen met ons de klimaatproblemen tegen willen gaan door het planten en beschermen van bomen. Ons doel is om dit jaar 10.000 bomen te planten en we zouden dit graag samen met een partner willen oppakken. Op dit moment zijn wij ook op zoek naar iemand die ons kan helpen met de marketing van Sommalife. Aangezien wij zelf allemaal een technische achtergrond hebben, is marketing niet ons sterkste punt. Dus mocht je iemand kennen die ons kan helpen, je kan mij altijd een berichtje sturen.

Dreambig, waar kunnen we Joost over 5 jaar tegen het lijf lopen?
Over 5 jaar, pff dat vind ik altijd een lastige vraag aangezien ik nooit zo goed weet welke richting ik op wil gaan aangezien veel onderwerpen mij trekken. Als ik dan toch wat zou moeten kiezen, lijkt het me wel interessant om aan de slag te gaan bij een impact investor. Er komen zoveel innovatieve ideeën voorbij en het lijkt me leuk om de juiste mensen met elkaar te koppelen.

Heb jij (gouden) tips voor studenten die ook duurzaam en sociaal willen ondernemen in Afrika of andere opkomende economieën ver van huis?
Het allerbelangrijkste is dat je een goede relatie hebt opgebouwd met het team wat opereert in het andere land. Er zijn heel veel obstakels, zoals cultuurverschillen en gewoontes waardoor communicatie echt heel belangrijk is. Om elkaars vertrouwen te winnen raad ik iedereen aan om zelf eerst naar het desbetreffende land te gaan en zo de cultuur en de mensen beter te leren kennen. Daarnaast moet je ook veel geduld kunnen opbrengen en er rekening mee houden dat dingen meestal niet zo gaan als je had gehoopt of verwacht. Elke dag kom je wel weer voor nieuwe verrassingen te staan. Leer er mee om gaan en gebruik de tijd dat je moet wachten nuttig, want voor je het weet kom je weer met een heleboel nieuwe ideeën.

Tot slot, dit weet stiekem nog niemand over Joost?
Toen ik 3 jaar was, ben ik op vakantie gegaan naar Bali. Op dat moment kreeg ik de waterpokken en niemand in Indonesië was bekend met waterpokken. Aangezien waterpokken heel besmettelijk zijn, heb ik daar allemaal kinderen besmet. Zij dachten allemaal dat het muggenbulten waren. Dit is trouwens ook mijn eerste herinnering van mijn leven.