Lekker Beppen met Martje!

Alom gerespecteerd trendwatcher en onderzoekster Lidewij Edelkoort zei het al: ‘Coronavirus offers a blank page for a new beginning’. Hoe blij worden wij van alle initiatieven die in deze gekke tijd ontstaan? Hele grote blij! Zo ook van Martje Bergsma en haar Brieven aan Bep waarmee zij ouderen koppelt aan nieuwe penvrienden! Daar willen wij meer over weten, dus we zijn ook in de pen geklommen. Dear Martje..

Wie ben jij?
Dat ben ik! Martje is de naam, ik ben 25 jaar oud en woonachtig in het heerlijke Amsterdam Noord. Ik ben geen echte Amsterdammert. Ongeveer twee jaar geleden vertrok ik voor een stage naar de randstad, en dan beviel zo goed dat ik ben gebleven! Momenteel zit ik midden in de afstudeerfase van mijn studie Culturele en Maatschappelijke Vorming.

Waarom heb je ervoor gekozen om in Leeuwarden te gaan studeren?
Ik ben opgegroeid in Friesland, dus studeren in Leeuwarden was een logische stap. Een gelukje dat mijn fantastische studie ook in Leeuwarden te volgen was. Toch ben ik nooit de grootste fan van Friesland geweest, daarom was ook de verhuizing naar Amsterdam een logische stap. Ik kon een stage doen in Amsterdam, een minor in Rotterdam en afstuderen doe ik nu ook gewoon vanuit huis. De studie was in eerste instantie een gok, “dat is misschien wel iets voor mij”. Achteraf blijkt het de allerbeste match ooit. Ik ben een mensenmens en mijn studie geeft mij de mogelijkheid om op een creatieve manier met mensen te werken. Beter kan niet!

De beste ideeën ontstaan in de douche en zo ook Brieven aan Bep? 
Klopt! Ik had eerder al eens bedacht dat ik een soort platform voor penvrienden zou willen starten, dat komt voort uit mijn grote liefde voor post en het schrijven van brieven. Nooit gedaan, ik was druk zat met studeren & een aantal freelance klussen in de evenementenwereld. Toen mijn freelance klussen i.v.m. het coronavirus wegvielen en ik ook nog eens te horen kreeg dat ouderen geen bezoek meer mochten ontvangen viel alles samen. Ik wilde voor die doelgroep iets betekenen, je zal maar tot de risicogroep behoren & dan ook nog eens je naasten niet meer kunnen zien. Lijkt mij verschrikkelijk! Gooi deze gedachten bij elkaar, roer een paar keer en er ontstaat een penvriendenproject voor ouderen, Brieven aan Bep.

Voor wie Bep nog niet kent, wat kan je met (en voor) Bep allemaal doen?
Brieven aan Bep is dus een penvriendenproject. Ik koppel enthousiaste brievenschrijvers aan ouderen die behoefte hebben aan een beetje extra contact. Dit contact gaat dus per post, in de vorm van een brief. Ik maak de koppels door te kijken naar interesses, hobby’s en woonplaats. Dit doe ik zodat er ook echt langdurig en leuk contact kan ontstaan tussen de penvrienden. Wie weet kan dit later uitgebouwd worden naar een telefoontje of zelfs een bezoekje!

Wat leuk! En je hebt al veel ouderen blij kunnen maken? 
Absoluut. Het gaat zo goed! Iedere dag maak ik ouderen en vrijwillige penvrienden blij. We moeten niet vergeten dat dit niet alleen voor de ouderen heel fijn is, ook de vrijwillige penvrienden genieten van het contact. Er gaan al ontelbaar veel brieven heen en weer. Zelf geniet ik onwijs van de verhalen en de dankbaarheden die iedere dag mijn kant op komen. Dat motiveert mij dan weer om ervoor te zorgen dat er nog meer mensen mee gaan doen, zodat we in ieder geval een beetje verbonden blijven in deze bizarre tijd!

De vraag die we altijd stellen: raad jij het studenten aan om te gaan ondernemen of eerst werkervaring op te doen?
Beide is zeker mogelijk. Dat hangt helemaal af van hoe jij in elkaar steekt. Zelf heb ik wel veel geleerd tijdens stages en daaruit voortkomende klussen. Ik zou zo’n heel project zonder mijn huidige werkervaringen nooit zo strak neer kunnen zetten. Maar ik ben nog niet afgestudeerd en heb ook geen vrachtwagen vol ervaring. Kortom, een beetje ervaring is aan te raden maar wacht zeker niet tot je klaar bent met je studie. Tijdens je studie is er namelijk juist ook ruimte om rustig wat aan te kloten en ook hulp te vragen van docenten etc.

Na de crises moet Brieven aan Bep het platform blijven voor penvriendschappen?
Zeker. Sowieso gaan de penvrienden die nu met elkaar schrijven na de crisis natuurlijk gewoon door met schrijven. Maar ook het koppelen gaat gewoon door. Eenzaamheid onder ouderen (maar ook onder andere doelgroepen) is niet alleen tijdens een pandemie een probleem! Momenteel ben ik druk bezig met het bouwen aan een toekomst voor Brieven aan Bep. Denk dan aan rechtsvormen, geld, projectplannen en samenwerkingspartners. Dat is wel een klusje, maar er zijn veel mensen bereid te helpen. Dat is zo fijn!

Heb jij een (gouden) tip voor andere studenten die ook een sociaal initiatief willen starten?
Gewoon gaan! Klinkt misschien heel simpel gezegd, maar het is wel altijd mijn manier van ondernemen. Zodra ik een idee heb begin ik gewoon en dan zie ik later wel of het werkt of niet. Dat brengt wat risico’s met zich mee, maar daar krijg ik dan weer heel veel energie van. Een groot voordeel van een sociaal initiatief is dat er onwijs veel mensen bereid zijn om je te helpen. Mensen denken graag met je mee, of willen graag hun naam aan jou verbinden. Dat brengt je heel veel en maakt zaken ook makkelijker (en gezelliger).

Je bent bijna afgestudeerd en klaar voor een grote-mensen-baan, maar ik kan me voorstellen dat het eerste vooruitzicht onzekerheid is? 
Poeh, zeg dat wel. Ik had het allemaal uitgestippeld en wist precies wat ik ging doen. Mijn netwerk binnen de culturele evenementen was ik aan het uitbouwen, met succes. Dat voelt nu alsof het allemaal voor niks is geweest, maar dat is niet waar natuurlijk. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik volgende maand maar eens begin met solliciteren om te kijken of ik iets tofs kan vinden voor na het afstuderen. Maar ik wil zeker tijd in de week vrijhouden voor Brieven aan Bep, dat laat ik niet zomaar gaan!

Tot slot, dit weet nog niemand van Martje?
Dat ik in week drie van Brieven aan Bep zó oververmoeid raakte dat ik echt een zacht ei werd. De ouderen die ik telefonisch sprak waren zelf vaak geëmotioneerd door de huidige periode en er kwamen veel verdrietige verhalen op me af. Ik hield me tijdens de gesprekken dan heel sterk, maar ik heb in die week na zo’n gesprek wel eens een traantje weggepinkt. Eentje maar hoor, heel even ;).