Job eet noooooooooit meer bananen!
Het was 2013. De marathon van Amsterdam. Internationaal gezien niet het spannendste parcours, maar toch een evenement dat veel fans trekt, voornamelijk voor ‘de halve’. Je start voor het Olympisch stadion en rent via de Amstel en een beetje saai industrieterrein zo de stad in. Eenmaal aangekomen in het Vondelpark weet je dat het nog maar een klein stukje is. En daar gebeurde het. Een ambulance en een renner in de berm. Niet zo maar een renner, maar Job Pennekamp. Gelukkig was het niet te ernstig en heeft Job het renvirus aardig te pakken! Binnenkort komt zijn boek zelfs uit en het zal je niet verbazen dat dit over de magie en het rennen van een marathon gaat. Hoog tijd voor interview! KnappeKop Syb in het wiel van Job! Klaar voor de start?
Af! Wie is Job?
Yes! Ik ben Job Pennekamp en ben 27 jaar. Oorspronkelijk kom ik uit Hoofddorp, maar ik woon inmiddels alweer zeven jaar in Amsterdam. Een half jaar geleden ben ik bij mijn vriendin Céline gaan wonen, bij de Noordermarkt. Echt een heerlijk plekje! Daarnaast heeft sporten altijd een grote rol in mijn leven gespeeld. Tot mijn twintigste heb ik veel gehockeyd en vanaf het moment dat ik stopte ben ik fanatiek gaan hardlopen.
Tot nu toe heb ik een aantal halve marathons en twee hele marathons gelopen. Tijdens mijn eerste hele marathon ben ik na negenendertig kilometer letterlijk knock-out gegaan en ben ik afgevoerd naar het ziekenhuis, maar de tweede keer was gelukkig wel succesvol! Over deze avonturen ben ik nu een boek aan het schrijven, dat ‘nooit meer bananen’ zal gaan heten. In tweeënveertig hoofdstukken neem ik je kilometer voor kilometer mee in wat ik tijdens mijn tweede marathon allemaal heb meegemaakt, terwijl ik tegelijkertijd het verhaal van mijn mislukte eerste marathon en anekdotes uit mijn voorbereiding op mijn tweede marathon vertel.
Je hebt bestuurskunde gestudeerd. Zou je, terugkijkend, deze studie nog steeds hebben gevolgd?
Zeker. Destijds koos ik tussen Bestuurskunde en Bedrijfskunde en heb voor Bestuurskunde gekozen, omdat ik altijd meer maatschappelijk dan commercieel ingesteld ben geweest. Bestuurskunde is veel meer gericht op de publieke sector, dus vandaar dat ik die keuze heb gemaakt. En dat is mij heel goed bevallen! Ik zeg altijd dat ik liever een saaie ambtenaar ben die wel echt iets toevoegt aan de maatschappij, dan een verkoper van een of ander nietszeggend product waar eigenlijk niemand echt iets om geeft.
Tijdens je studie hield je er een bijzondere filosofie op na (met tophockey maat Steven Ebbers) door studeren af te wisselen met lange en verre reizen maken! Kan je dit aanbevelen aan de studenten?
Absoluut! Zelf heb ik tijdens mijn bachelor twee tussenjaren genomen. Na mijn eerste jaar heb ik een jaar in Spanje gehockeyd, wat een supertoffe ervaring was, en na mijn tweede jaar heb ik met Steven een half jaar gewerkt en een half jaar gereisd door Azië. Dit zijn echt hoogtepunten uit mijn leven geweest en ik kan het iedereen aanraden. Ik heb me steeds uit- en weer ingeschreven, waardoor ik geen stufi ontving en officieel mijn bachelor ‘gewoon’ in drie jaar heb afgerond. Het heeft mij in ieder geval geen cent extra gekost aan leningen en collegegeld!
Werken bij KLM is zeer populair onder studenten. Jij hebt er gewerkt! Waarom ben je na 1,5 jaar iets anders gaan doen?
Ondanks dat ik KLM een heel mooi bedrijf vind, waar ik bovendien heel veel heb geleerd, had ik toch het gevoel dat ik niet op de juiste plek zat. KLM bevindt zich in heel onrustig vaarwater en mede door bezuinigingen kreeg ik een andere functie, waar ik niet gelukkig mee was. Toen besloot ik het roer om te gooien en het te gaan proberen als freelance journalist! Schrijven is altijd een hobby van mij geweest en eigenlijk heb ik van de ene op de andere dag ontslag genomen. Ik besloot niet meer te willen werken op een plek die me meer energie kostte dan dat het opleverde en besloot mijn hart te volgen en te proberen om van mijn hobby mijn beroep te maken. En dat lukte!
Iets anders, je zit in de Denktank van de gemeente om Amsterdamse problemen als overtoerisme op te lossen. Wat cool! Vertel meer!
Hier komt mijn maatschappelijke interesse terug, waar ik het eerder over had. Ik kwam deze denktank toevallig op internet tegen en ik zag dit als de perfecte kans om niet alleen een klagende burger, maar ook een deel van de oplossing te zijn. Eens in de paar weken komen we bij elkaar, gefaciliteerd door de gemeente, en dan bespreken we onze ervaringen in Amsterdam en gaan hierover ook nog in gesprek met de nieuwe gemeenteraad. Superinteressant!
Wanneer en waarom ben je verliefd geworden op hardlopen?
Dat is gebeurd nadat ik stopte met hockey, zo’n zeven jaar geleden. Ik zocht een sport die ik kon uitoefenen wanneer ik dat zelf wilde, zonder gebonden te zijn aan bepaalde trainingsavonden per week. Mijn broer Nils heeft hier een grote rol in gespeeld. Hij is een atleet op internationaal niveau en ik zag aan hem hoe mooi de strijd tegen de klok is. Met hockey kon ik zelf slecht spelen en toch winnen door een goal van iemand anders, of verliezen terwijl ik zelf drie keer scoorde. Bij het lopen win en verlies je door jezelf, de klok liegt nooit. Het is rauw en puur en dat maakt het zo mooi.
Wat kan jij je nog herinneren van je uitval voor de finish tijdens de Amsterdamse marathon?
Wat ik me er vooral van kan herinneren is dat het al te vroeg te zwaar werd en dat ik gewoon niet sterk genoeg was om het vol te houden. Ik herinner me nog dat ik een beetje begon te wankelen, waarna ik links en rechts extra werd aangemoedigd door het publiek. Dit was toen ik het Vondelpark in liep, na ongeveer achtendertig kilometer. Toen had ik al wel in de gaten dat het niet goed ging, maar ik ben pas een kilometer later knock-out gegaan en wakker geworden tegen een boom. Ik heb echt geen idee wat er in de tussentijd allemaal is gebeurd, verder herinner ik me namelijk helemaal niks. Nadat ik met de ambulance werd afgevoerd naar de VU, mocht ik pas ’s avonds laat naar huis. Ik had 42 graden koorts en was compleet uitgedroogd.
In 2017 heb je je eerste marathon met succes uitgelopen! Wat heb je anders gedaan?
Ik heb mijn trainingen de tweede keer veel langzamer opgebouwd, zodat ik veel meer kilometers liep en tegelijkertijd veel verantwoorder met mijn lichaam omging. Waar ik de eerste keer echt fysiek over mijn grenzen ben gegaan (ook in de voorbereiding), ben ik de tweede keer voorzichtiger geweest. Ook heb ik een aantal halve marathons op een zo hoog mogelijk tempo gelopen, zodat ik genoeg snelheid zou ontwikkelen om ook op de hele marathon een hoger tempo aan te kunnen. Hiernaast heb ik ook vijf duurlopen van meer dan dertig kilometer gelopen, zodat ik zeker wist dat ik er fysiek helemaal klaar voor zou zijn!
Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven over je liefde voor de sport?
Eigenlijk ging dit heel natuurlijk, want het combineert twee van mijn passies: schrijven en hardlopen. Het is al heel lang een droom van me om een boek te schrijven, en ik merkte dat ik het leuk vond om mijn twee marathonverhalen te vertellen. Bovendien merkte ik aan de reacties van anderen dat ze het interessant vonden om het verhaal te horen, wat ik ook heel leuk vond om te merken! Zo ben ik begonnen en gaandeweg ging ik het steeds leuker vinden en merkte ik dat mijn omgeving ook heel positief reageerde. Toen besloot ik om het dan ook in één keer goed te doen: ik probeer nu zoveel mogelijk tijd vrij te maken om te schrijven en om alle randzaken eromheen te regelen.
Er is al veel geschreven over het rennen van een marathon en haar magie. Was het moeilijk om met je idee een uitgever te overtuigen?
Het klopt dat het aanbod zo groot is dat uitgevers voor mij niet in de rij zullen staan, maar dat vind ik niet erg. Ik kies er ook bewust voor om mijn boek als zelfstandige helemaal zelf uit te geven. Uitgevers kosten een schrijver veel tijd en geld en qua promotie schiet je er ook weinig mee op: qua marketing moet je vaak alsnog veel zelf doen, terwijl je wel een percentage van je eigen winst inlevert. Bovendien hebben uitgevers ook qua inhoud een flinke vinger in de pap.
In plaats daarvan kies ik liever zelf een drukker en verzorg ik mijn eigen promotie. Ook dingen als een website, het ontwerp van de kaft en de eindredactie en regel ik allemaal zelf. En als ik ergens niet uitkom, zoek ik specifieke hulp bij anderen. Op die manier behoud ik zelf alle autonomie en houd ik er bovendien financieel het maximale aan over.
Vraag die we altijd stellen: raad je studenten aan om te gaan ondernemen of om de veiligheid te kiezen van een baan in loondienst?
Uiteindelijk gaat het er denk ik om dat je doet waar je hart ligt. Als het kriebelt om te ondernemen, zou ik het zeker doen! Ik ben met het zelf uitgeven van mijn boek aan het ontdekken of ondernemen echt iets voor mij is, maar heb naast het schrijven ook een ‘gewone’ baan. Uit je eigen comfortzone stappen kan heel goed zijn, mits je tegelijkertijd wel dicht bij jezelf blijft. Uiteindelijk is dat namelijk het allerbelangrijkste.
Tot slot, wanneer kunnen we je boek verwachten en heb je misschien een teaser 😉
Het boek komt in ieder geval in 2018 nog uit, maar wanneer weet ik nog niet precies. Ik ben al een heel eind, maar het is nog niet helemaal af. Als het helemaal af is, zal ik het in ieder geval gelijk uitbrengen! Op Twitter en Instagram post ik regelmatig updates over mijn vorderingen en vraag ik om feedback als ik ergens tegenaan loop.
Bovendien is er op mijn site al een fragment uit het boek zelf te lezen, en er zullen er snel nog meer volg
