Hey Geneeskundestudent, meet Fenna & Anne!

De studie geneeskunde blijft immens populair en de significantie van goede zorg heeft de coronacrisis ons pijnlijk duidelijk gemaakt. Het respect is daarom extra groot en dat is maar goed ook! Fenna Deutekom en Anne Sturkenboom zijn twee geneeskundestudenten waar wij (en jij) ons petje voor afnemen. Nog leuker: zij zitten dit studiejaar in het bestuur van de Medische Faculteit der Amsterdamsche Studenten (MFAS), de eerste Medische studievereniging van Nederland. Fenna is de voorzitter en Anne de Commissaris Faciliteiten! Allerleukst: wij mochten deze dokters van morgen interviewen! KnappeKop Syb vrijwillig naar de dokter! Daar gaan we!

Hi Fenna en Anne, welkom! Wie zijn jullie? 
Fenna: Hi! Mijn naam is Fenna Deutekom, 21 jaar oud en derdejaars student geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Ik kom oorspronkelijk uit Schagen, een dorpje (mét stadsrechten) bovenin Noord-Holland. Momenteel woon ik in Amsterdam in een heel fijn huis met 4 andere meiden, allemaal afkomstig uit Brabant.

Op het moment heb ik een erg bewogen leventje aangezien ik natuurlijk studeer, maar daarnaast ook Voorzitter ben van de MFAS, werk in het ziekenhuis en af en toe probeer mijn vrienden te zien. Druk, maar ik geniet van ieder moment!

Anne: Hi, bedankt! Ik ben Anne Sturkenboom, 21 jaar en opgegroeid in een ontzettend klein dorpje in Gelderland genaamd Ravenswaaij. Toen ik 19 jaar was, was het eindelijk zo ver en maakte ik de stap naar de grote stad Amsterdam. Ik mocht Geneeskunde gaan studeren aan de UvA! Afgelopen jaar deed ik een sprong in het diepe door te solliciteren voor het 124ste Bestuur der MFAS en ben ik nu Commissaris Faciliteiten.

Wanneer wisten jullie het zeker: later (als ik groot ben) word ik dokter?
Fenna: Vanaf de basisschool speelde het ‘dokter’ zijn al in mijn hoofd, een bekend riedeltje voor de meeste geneeskundestudenten. Eerst wilde ik altijd patholoog anatoom worden, een beroep wat ik mijzelf nu totaal niet meer zou zien doen. Waarschijnlijk had ik even gespiekt naar het salaris en had dat een grote indruk achter gelaten. Patholoog anatoom is niet meer mijn droombaan, wel is de medische wereld nog steeds iets wat mij enorm trekt. Niet om het salaris natuurlijk, maar omdat ik graag het verschil wil kunnen betekenen voor mensen, hulp wil kunnen bieden waar nodig en bezig wil kunnen zijn met de toekomst.

Anne: Mijn oma vroeg elk jaar opnieuw of ik al wist wat ik wilde worden ‘als ik later groot ben.’ Toen ik in groep 8 zat, heb ik voor het eerst beantwoord dat ik geneeskunde wilde gaan studeren. Ik wilde mensen kunnen helpen, sociale contacten hebben en ik zag het zijn van een arts als ultieme baan.

Voor wie nog geen idee heeft en geïnteresseerden, wat doet MFAS allemaal?
Fenna & Anne: De MFAS is de medische studievereniging van Amsterdam UMC, locatie AMC. De MFAS heeft ongeveer 2500 leden, waarvan 200 actieve leden en behoort daarmee tot een van de grootste en actiefste studieverenigingen van Amsterdam. Bij de MFAS staan wij voor het verbeteren van de kwaliteit van onderwijs, het faciliteren van onze leden en natuurlijk gezelligheid en ontspanning. Wij organiseren dus zowel leerzame activiteiten zoals een cursus anesthesiologie of een workshop eerste hulp bij drank en drugs ongevallen, maar ook veel vette feesten, reisjes en is er iedere donderdag natuurlijk een borrel in ons aller Epsteinbar. Daarnaast hebben wij onze eigen Boekenservice waar medische artikelen zoals labjassen en stethoscopen worden verkocht, maar ook samenvattingen en boeken.

Waar zijn jullie binnen het bestuur van MFAS verantwoordelijk voor?
Fenna: Ik heb de eer gekregen om voorzitter te mogen zijn van de vereniging. Het is een veelomvattende functie en houdt onder andere in dat ik eindverantwoordelijk ben voor alles wat er gebeurt binnen de vereniging, maar ook fungeer als aanspreekpunt voor verschillende partijen. Daarnaast probeer ik het overzicht van alle taken binnen het Bestuur zo goed mogelijk te bewaren. Een andere bijkomstige en belangrijke taak is dat ik de wekelijkse bestuursvergaderingen en de algemene leden vergaderingen voorzit.

Anne: De MFAS heeft een klein winkeltje, de Boekenservice, waar we medische artikelen, boeken en samenvattingen verkopen. Hier ben ik verantwoordelijk voor. Ik heb contact met leveranciers, zorg voor vrijwilligers die mij helpen, maak promotie en zorg dat de voorraad op orde is. Verder ben ik ook verantwoordelijk voor de verschillende websites die de MFAS beheert.

Elke geneeskundestudent mag lid worden? Zijn jullie nog opzoek naar speciale commissies voor volgend studiejaar?
Fenna & Anne: Volgend jaar bestaat de MFAS 125 jaar. De lustrumcommissie is al hard bezig met het organiseren van een onvergetelijk lustrumjaar, maar we zijn zeker op zoek naar enthousiaste (nieuwe) leden die samen met ons dit feest willen vieren. Verder hebben we 23 commissies waar we ieder jaar nieuwe enthousiaste commissieleden voor zoeken, dus is iedere student geneeskunde of medisch informatiekunde van de UvA welkom om lid te worden en een gave activiteit te organiseren!

Waar zijn jullie erg trots op dit studiejaar?
Fenna & Anne: Het 124ste Bestuur der MFAS heeft natuurlijk een ander jaar gehad dan andere jaren. Het jaar is abrupt veranderd door de covid-19-pandemie, waarvoor we snel moesten handelen, leuke evenementen hebben moeten cancellen en online activiteiten op touw hebben gezet.

Buiten deze verandering waar we niet omheen konden hebben we dit jaar een meerjarenplan opgesteld voor de MFAS. Doordat elk jaar een nieuw bestuur wordt aangesteld, gaat er enige kennis en ervaring verloren. Dit is natuurlijk zonde en wij hopen dat het meerjarenplan hier een oplossing voor zal bieden. Dit is iets waar wij erg trots op zijn en waarvan wij natuurlijk hopen dat het succesvol zal zijn.

Op het moment zijn er weinig specialisatie plekken beschikbaar, maakt dit jullie angstig?
Fenna: Het maakt mij niet angstig in de zin van dat ik ervan overtuigd ben dat wordt beloont en je, zolang je een doel voor ogen hebt, altijd wel een manier vind om op de plek te komen waar je wilt zijn. Natuurlijk speelt de toelating voor een specialisatie mee in de keuzes die je maakt om bijvoorbeeld dingen naast je studie te doen. Wel vind ik het belangrijk om plezier te blijven houden in wat je doet. Dat bereik je naar mijn idee alleen maar als je keuzes maakt voor jezelf en niet omdat de druk om een specialisatie binnen te komen zo hoog is.

Anne: Angstig is wat extreem om te zeggen, maar het zit zeker in mijn achterhoofd. Het voelt alsof je nu al na moet gaan denken over wat je wil, over hoe je leven eruit moet gaan zien en hoe je ervoor zorgt dat je kans om aangenomen te worden groter wordt. Op deze manier speelt het dus wel een rol in je leven.

Het burn-out percentage onder geneeskundestudenten ligt relatief hoog. Behandelen jullie dit thema ook vanuit de MFAS? 
Dit is een bekend thema onder de studenten en iets wat de laatste periode ook steeds meer speelt. De een ervaart het minder dan de ander, maar het is en blijft belangrijk en is ook zeker een aandachtspunt voor in de toekomst.

De druk onder de geneeskundestudenten is erg hoog, mede omdat er een competitieve cultuur heerst in de wereld van de geneeskunde. Veel studenten hebben het gevoel zichzelf te moeten onderscheiden en eruit te moeten springen om maar kans te maken op dat ene opleidingsplekje en om die ene unieke chirurg te kunnen worden.

De MFAS probeert haar studenten naast betere kwaliteit van onderwijs ook te voorzien van ontspanning en gezelligheid naast de opleiding. Indirect proberen wij dit hoge cijfer van burn-out onder geneeskundestudenten dus zeker aan te pakken. Wij hopen dat wij hierin een belangrijke rol spelen voor de studenten en dat ze zich bij ons op hun plek voelen. Even geen drukte of competitie, maar gezelligheid, ontspanning en vrienden om je heen.

Life after MFAS, wat gaan jullie na het bestuursjaar doen?
Fenna: Zoals eerder gezegd zit ik nu in mijn derde jaar van de bachelor, wat betekent dat als alles goed gaat ik dit jaar mijn bachelor af zal ronden. Aangezien ik tegen een vrij lange wachttijd aan zit te kijken, ben ik voor deze tijd wel een aantal plannen aan het maken. Zo wil ik graag voor een bepaalde periode naar Spanje om de taal te leren en daarnaast nog graag een grotere reis maken. Daarnaast ben ik al een beetje begonnen met het schrijven en uiteindelijk hopelijk publiceren van een artikel en probeer ik wat bij te verdienen door te werken in het ziekenhuis. Wat er na mijn wachttijd allemaal aan zit te komen weet ik nog niet zo goed, het kan nog alle kanten op naar mijn idee. Uitgestippeld is het dus zeker niet en dat vind ik ook eigenlijk wel fijn, ik heb namelijk nog alle tijd.

Anne: Ik wil er eigenlijk nog niet aan denken, want ik vind het nu nog ontzettend leuk, maar ik heb wel gesolliciteerd voor een functie in de Studentenraad om toch nog wat voor de studenten te kunnen blijven doen. Verder staat er eerst nog twee jaar aan wachttijd open waar ik een invulling aan moet geven. Werken, reizen of toch misschien een andere master, alles staat open. Er staat nog niks uitgestippeld, maar iets dat ik graag wil is een tijd naar het buitenland!

Hoe erg wordt jullie eigen bar, De Epsteinbar, gemist?
De Epsteinbar wordt enorm gemist. Onze bar is het hart van de vereniging en daarmee ook de plek waar veel van onze leden het liefste zijn. Iedere donderdag waren hier veel studenten te vinden, werd er bijgepraat onder het genot van een biertje en een magnetronmaaltijd en werden de mooiste herinneringen gemaakt. Helaas is dat nu even van de baan en we merken dan ook dat dit een groot gemis is onder de leden.

We zijn druk bezig om te kijken of de bar met een aantal aanpassingen weer open zou kunnen. Hopelijk levert dat wat op, zodat ook de nieuwe eerstejaars kunnen ervaren wat voor fijne plek ons aller Epsteinbar is!

Tot slot, dit weet nog niemand over Fenna & Anne 🙂 ? 
Fenna: Ik weet niet of het iets is wat niemand over mij weet, maar ik ben iemand met vele interesses en daarmee ook veel (uit de hand gelopen) hobby’s. Ik heb inmiddels al veel afgestreept, zo heb ik een moestuin gehad (uiteindelijk zelfs een van 150 vierkante meter), ben ik bezig geweest (en nog steeds) met fotografie, heb ik op tennis en volleybal gezeten en heb ik een tijdje tekeningen en schilderijen gemaakt. Ook heb ik geprobeerd te golfen, wat een minder groot succes was en heb ik zelfs een tijdje geprobeerd iPhone schermen te repareren, wat een nog minder groot succes was. Er staat natuurlijk ook alweer wat op de planning, ik wil namelijk graag Spaans leren en gitaar leren spelen.

Anne: Er is niet veel dat mensen niet over mij weten, ik ben een gekke flapuit, maar iets waar ik mijn tijd aan verspil is het kijken van filmpjes op Facebook. Ik kan uren kijken naar korte fragmenten van First Dates, veel te lange kookfilmpjes en DIY’s. Vooral voordat ik ga slapen is dit wat mij bezig houdt. Het is niet erg leerzaam of ontzettend grappig, maar ik vind het prachtig tijdverdrijf en kan het uren volhouden.