FREEK BOUWT EEN HOSTEL IN NICARAGUA!

Iedereen heeft wel eens zo’n gek idee. Een reis rond de wereld. Stoppen met je carrière en van je hobby je baan maken. Bij velen blijft dit een droom die niet wordt nagejaagd. Maar niet bij Freek. Want hij heeft wel besloten zijn hart te volgen en te bouwen aan een duurzaam surfparadijs in Nicaragua! Dit kunnen wij alleen maar toejuichen en zijn dan ook ontzettend blij dat wij Freek mogen interviewen en zijn verhaal met jullie kunnen delen. Het was even puzzelen met het tijdsverschil maar het is ons gelukt. KnappeKop Bram aan de hendels en GO!

Hi Freek, wie ben jij?
Ik ben Freek, 25 jaar oud en heb Sportkunde; leerroute Sport, Management en Ondernemen gestudeerd aan de Hogeschool van Amsterdam. In februari 2020 ben ik met mijn backpack naar Centraal Amerika afgereisd en besloot ik om hier een leven op te bouwen. Sinds januari 2021 woon ik in Nicaragua en werk ik aan de bouw van een sustainable surfhostel.

Sport, management en ondernemen, vond je alledrie even interessant in jouw studie?
Ik was altijd al een persoon die niet stil kon zitten in de klas. In de zoektocht naar een studie kwam ik uit bij Sport, Management & Ondernemen. Op de studie kreeg ik de kans om mijzelf als persoon te ontwikkelen in plaats van alleen een student die zijn tentamens moet halen. De docenten ondernemen zelf binnen de sportbranche, denken mee en nemen je écht serieus, zelfs als je een absurt idee bedenkt. Ik denk dat veel studies hieraan een voorbeeld kunnen nemen door meer te focussen op de persoonlijke ontwikkeling van de studenten

Sport zien wij niet alleen terug in jouw studie. Zo ben je ook lid bij D.E.R.M., heb je skiles gegeven voor 1 seizoen in Oostenrijk en geef je ook nog eens surfles! Wat betekent sport voor jou?
Ik houd van adrenaline, mezelf uitdagen en wil altijd beter worden. D.E.R.M. en mijn studie hebben daaraan bijgedragen. Maar misschien geniet ik er nog wel meer van om de passie voor skiën, snowboarden en surfen met andere mensen te delen. Mensen die voor de eerste keer een golf surfen en het gevoel van die ene golf voor de eerste keer ervaren, daar doe ik het eigenlijk voor.

En nu de HAM vraag, een hostel bouwen in Nicaragua! Hoe ben je hier op gekomen?
Na mijn studie besloot ik voor een jaar te gaan reizen in Centraal en Zuid-Amerika. Na twee maanden brak de pandamie uit en besloot ik in Nicaragua te blijven. Achteraf gezien de beste beslissing ooit. Ik lag ongeveer als enige toerist tussen de locals in het water, leerde Spaans en had tijd om na te denken wat ik nou écht wilde; een plek creëren voor mensen die willen leren surfen, een duurzaam hostel en toeristen de toegang te bieden om zich écht te verbinden met de cultuur. Deze droom ben ik nu aan het verwezenlijken. Nicaragua is voor mij de perfecte mix, aangezien het nog relatief onontwikkeld en authentiek is.

Waar staan jullie nu in het proces?
In februari hadden wij de vergunningen binnen en in april zijn we begonnen met bouw. Nu verhuren we wat al enkele kamertjes aan Nederlanders die minimaal een maand aan het strand willen wonen, meehelpen en genoegen nemen met eenvoudige voorzieningen. Daarnaast geef ik online Nederlandse les om in het levensonderhoud te voorzien. Op dit moment zijn we bezig met ‘trabajo gris’, ofwel de ruwbouw. Marijn, een vriend van mij is architect in opleiding en heeft het design van het hostel gemaakt. Samen met met een bouwteam van lokale metselaars, electriciëns en loodgieters bouwen we een plek met in totaal 36 bedden, bestaande uit dorms en tweepersoonskamers. Op dit moment zijn we voornamelijk bezig met duurzame en kostenefficiënten oplossingen te bedenken. We bouwen een irrigatiesysteem om met het grijs water van de douches de planten te irrigeren en gaan werken met zonnepanelen om het hostel van electra te voorzien. Over een maand beginnen we met de bouw van een palmdak, gemaakt van eucalyptus. Het doel is om in april 2022 officieel te openen, daarvoor komt er nog een periode voor ‘proefslapers’.

Jullie team bestaat uit een mix van Nicaraguanen en Nederlanders. Merk je veel interculturele verschillen binnen de samenwerking?
In het begin was het best lastig om samen te werken met Nicaraguanen in de bouw, omdat veel van hen gewend zijn om enkel bevelen op te volgen. Als je een sturende vraag stelde, zullen ze je nooit tegenspreken of ‘nee’ zeggen. Dat was weleens lastig, aangezien zij veel meer ervaring hadden en niet gewend zijn om advies te geven. Ik vind het fantastisch dat een aantal van de werknemers nu soms tegen mij of Marijn zegt: ‘allemaal leuk en aardig, maar dit werkt voor geen meter.’ Vervolgens nemen ze ook het initiatief om met een betere oplossing te komen. Dat kunnen wij alleen maar waarderen. Daarnaast zijn Nicaraguanen bijvoorbeeld ook extreem zuinig met spullen, zij hebben recyclen echt uitgevonden. Op één van de terreinen stond nog een klein stalen huisje met een zinken dak. Wij besloten om het huisje te slopen, maar wilden de materialen graag hergebruiken. Zo gezegd, zo gedaan, want het dak van het huisje wordt nu gebruikt om een sceptic tank te bouwen en van het frame lassen de werknemers een stijger in elkaar om de tweede verdieping te bouwen.

Nicaragua, een land dat veel onrust heeft doorstaan met de politieke protesten tegen president Daniel Ortega. Hoe leeft dit onder de mensen?
Op dit moment zitten alle vijf de oppositieleiders vast in Nicaragua. Hier in Popoyo in het zuiden van Nicaragua merk je er weinig van. Pas als je in de steden komt zie je alle propoganda en roodzwarte Sandinistische FSLN vlaggen. In Nederland staat de vrijheid van meningsuiting natuurlijk hoog in het vaandel, maar je moet hier niet in het bewind van Ortega ter discussie stellen als buitenlander en zeker niet op sociale media. Het worden spannende tijden in november, de oppositie lijkt eensgezinder dan voorgaande jaren. Als ik er met de werknemers over spreek, dan hopen ze allemaal het Ortega tijdperk af te sluiten. Dat is wel veelzeggend aangezien de FSLN van oudsher een socialistische arbeiderspartij is. We zullen zien wat er gebeurt.

En nu ook met Corona, hoe gaat het land om met de grote daling in toeristen?
Wat betreft het toerisme; voor de protesten in 2018 was het toerisme in Nicaragua echt upcoming. Na twee slechte jaren was begin 2020 het toerisme weer op hetzelfde niveau. Toen brak de pandamie uit. De surfers en backpackers zullen zolang het geen oorlog is nog wel blijven komen, maar families kiezen wel vaak voor een andere vakantiebestemming. Tijdens de coronacrisis werden hier vanuit de overheid geen maatregelen genomen. Enerzijds geweldig, aangezien ik kon doen en laten wat ik wilde. Vervolgens kreeg je een ander soort toerisme, omdat deze houding van de overheid de viruswappies wel aantrok haha.

Waar hoop je over 5 jaar te staan?
Ik hoop met deze visie; een duurzaam, betaalbaar hostel aan de kust dat de lokale economiën steunt en  werkgelegenheid biedt aan locals in plaats van te werken met Westerse vrijwilligers, meer hostels te openen in Centraal en Zuid-Amerika. Het project is pas geslaagd als er over vijf tot tien jaar meerdere hostels zijn en ik echt een merknaam hebt opgebouwd.

Voor veel mensen is iets als een hostel openen in Nicaragua net een horde te ver, ook al zouden zij (en ik) stiekem heel graag deze sprong in het diepe willen wagen. Wat zou jij, vanuit jouw ervaring, aanraden om toch je droom na te streven?
Niet te veel tegeltjeswijsheden lezen en het uiteindelijk gewoon doen. Het is natuurlijk een grote stap, aangezien mijn vrienden en familie in Nederland wonen. Het is echt de surfsport en de Nicaraguaanse cultuur die mij heeft overgehaald om deze stap te maken. Ondernemen is ook veel uitdagender en leuker hier, omdat er veel meer mogelijkheden zijn en minder diplomatie is. In Nederland zou dit project financieel ook niet haalbaar zijn en moet je minimaal twee jaar op je bouwvergunning wachten.

De vraag die we altijd stellen: zou je studenten aanraden om te gaan ondernemen of om eerst werkervaring op te doen?
Iedereen is anders. Ik heb verschillende stages gelopen en allemaal bijbaantjes gehad, maar voor mij was gewoon niks om de hele dag achter de computer te zitten. Soms zit ik hier ook de hele dag te werken, maar dan kan ik met zonsondergang toch nog even die ene golf pakken. Het is wel grappig om te zien wat voor beeld vrienden van je krijgen. Zij denken dat ik elke dag met een Mojito onder een palmboom lig.

Tot slot, dit weet nog niemand over Freek?
Dat ik vier keer per week bij de Italiaan om de hoek pizza Margherita met kappertjes eet.