Chantalle van RTL naar de UvA!

Zou jij na je studie willen werken bij de universiteit? Veel studenten zijn maar al te blij om de universiteit vaarwel te zwaaien wanneer ze hun laatste verplichte studiepunten binnen hebben. Ah, de universiteit: de plek waar vriendschappen gevormd worden, liefdes ontstaan, maar bovenal de plek waar jij erachter komt wat je belangrijk vindt, waar jij voor staat en hoe je toekomst eruit gaat zien. Chantalle Sampat werkt nu als Programme Manager bij de Business School Universiteit van Amsterdam, iets wat zij vroeger nooit gedacht zou hebben. Maar wat en hoe dan? Dat vroegen wij ons ook af en daarom mocht KnappeKop Syb weer heel even terug in de collegebanken voor een automaatkoffie en een interview!

Daar gaan we Chantalle, who are you?
Bedankt voor de intro, ik ben Chantalle! Geboren toen Van Basten de Europese Beker omhoog hield in het pittoreske Alphen aan den Rijn. Een groot gedeelte van mijn jeugd heb ik daar doorgebracht, totdat mijn ouders uit elkaar gingen en ik in Boxtel, Brabant naar de middelbare school ging: Het Jacob Roelandslyceum.

Je hoeft me niet te geloven, maar ik was in heel veel vakken best goed. Ik haalde prachtige cijfers, maar toen ik koos voor het profiel Natuur & Gezondheid ging ik opeens zevens halen. Dat vond de streber in mij niet oké en daarom ben ik overgestapt naar het Economie & Maatschappij profiel, met biologie en wiskunde B om het lekker breed te houden.

Dus na de middelbare school kon je bijna elke studie volgen en was je ready to go?
Dat zou je misschien denken, maar zo gemakkelijk was mijn studiekeuze eigenlijk niet. Omdat ik een grote voorliefde heb voor het podium, dacht ik dat ik actrice of zangeres zou worden. Qua studie wist ik het echt even niet en daarom ben ik naar Spanje gegaan voor een cursus Spaans. Dit valt misschien wel onder het kopje tussenjaar, iets wat veel leeftijdsgenootjes toentertijd deden.

Dus daar was ik in Malaga, 18 lentes jong, moederziel alleen en ik sprak geen woord Spaans. Gelukkig maak je via school en het sociale leven snel vrienden en als ik er nu op terugkijk, heb ik echt de tijd van mijn leven gehad. Zo heb ik daar een goede vriendin uit Finland ontmoet die mij aanraadde om Journalistiek te gaan studeren; de studie waar mijn voorliefdes, cultuur en onderzoek, goed in verenigd waren. Voor dat advies ben ik haar nog altijd eeuwig dankbaar. En ik kan ook nog eens Spaans spreken!

Eenmaal weer terug in Nederland heb ik mezelf ingeschreven voor de opleiding Journalistiek aan de Hogeschool van Utrecht. Alleen wilde ik eigenlijk geen HBO-opleiding doen, dat vond ik zonde van mijn Gymnasium diploma. Na meer verdieping kwam ik bij de opleiding Media & Cultuur van de Universiteit van Amsterdam en dat voelde meteen goed. Naast het ‘puur’ journalistieke leer je hier echt kritisch te kijken naar hoe media werken op mensen, wat voor rol media hebben in onze maatschappij hoe je boodschappen overbrengt en wat voor invloed mensen hebben op de boodschappen.

Na je bachelor heb je de master Media studies Television gedaan, een logische keuze?
Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant had ik ook wel twijfels. Ik vroeg mij steeds af: wat heb ik nou eigenlijk gestudeerd in mijn bachelor? Ik heb mijn master cum laude gehaald omdat ik het oprecht interessant vond, maar de liefde voor de kunsten trok mij toch meer. Ik stond vaak op het podium en heb toen ik veel audities voor toneel – en kleinkunst opleidingen gedaan, maar helaas viel ik in de laatste rondes af. Ik koos vervolgens voor een ‘beroepsgeoriënteerde specialisatie’ binnen de reguliere master mediastudies. Dat is een extra programma op de reguliere master mediastudies.

Ik kan wel begrijpen dat veel mensen een beetje lacherig doen over de opleiding Media en Cultuur. Lekker series kijken tijdens college, hoorde ik wel eens in de kroeg. Maar deze mensen weten niet dat er maar 12 studenten worden aangenomen voor de master die ik gevolgd heb, het superintensief is en je kansen op een baan daardoor relatief groot zijn.

Sociaal gezien, hoe vond je het studenten- en verenigingsleven in Amsterdam?
Haha, dat was vrij heftig. Met eerste jaar ben ik lid geworden van roeivereniging Nereus. Stiekem wilde ik wel bij het Amsterdamse Studenten Corps, maar ik wilde ook mijn studie halen. Toentertijd stopten ongeveer de helft van de studenten in het eerste jaar en dat wilde ik echt niet. Ik was wel een paar keer meegegaan met een vriendin uit Boxtel die daar al lid was en zodoende ben ik het jaar daarop toch lid geworden.

Tijdens mijn studie leer je heel goed naar verschillende (sub)culturen te kijken en wat voor invloed de media heeft op deze cultuur en vice versa. Vanuit een antropologisch oogpunt was ik echt gebiologeerd door corpsstudenten, waar ik zelf natuurlijk ook onderdeel uitmaakte. Bovendien hangt er, zeker naar de buitenwereld, een behoorlijk stigma op. Maar ik ben het niet helemaal eens met hoe vijandig de media zich opstelt tegenover corpsstudenten. Zoals met veel verhalen, zijn het vaak de meest extreme gevallen die naar boven gehaald en uitvergroot worden. De onwetende buitenstaander neemt dit voor waar aan, en ja, logisch, als dat het enige is wat je altijd hoort in de media, dan wordt dat jouw waarheid. Neem de ontgroeningstafeleren. Natuurlijk er wordt een keer een meisje na 4 uur nachtrust, rauwe eieren druipend over haar hoofd, uitgescholden voor domme phoet. Maar wat niet verteld wordt, is dat zij daarna gewoon lekker gaat douchen en aan het lachen is met haar nieuwe vriendinnetjes. Dat geldt ook voor het imago dat ‘de corpsbal’ heeft. Het is helemaal niet tof om een corpsbal te zijn zoals die als stereotype wordt uitgebeeld. Nogmaals, natuurlijk zijn er – ook- , met de nadruk op ‘ook’, brallende ballen. Maar die vind je overal. Wat ik zo mooi vond aan het ASC-AVSV, is dat het een soort speeltuin en kweekvijver in één was. Je leert er zó veel! En je krijgt veel kansen om jezelf te ontplooien door je in te zetten bij activiteiten en commissies. Je wordt in veel opzichten verrijkt. Je leert om stevig in je schoenen te staan. Het zijn vooral soft skills die je er ontwikkelt! Dat zijn niet alleen de sociale omgang en communicatieve vaardigheden, maar ook leiderschap, oplossingsgericht zijn, teamwork, doorzettingsvermogen en ga zo maar door.. Je leert voor jezelf op te komen en je tegelijkertijd aan te passen en flexibel te zijn. Er zijn ontzettend veel disputen om uit te kiezen, met zoveel verschillende mensen waar je kennis mee maakt en voor de rest van je leven een connectie mee zult hebben. Kijk maar hoe wij elkaar nu weer gevonden hebben Syb! En het is toch zeker 7-8 jaar geleden dat ook wij samen op de woensdagavond aan het borrelen waren.

Haha ja dat is zeker waar! Eenmaal na je studie- en studententijd was je helemaal klaar voor ..?
Het Klokhuis! Dat wilde ik echt heel graag. Het informatieve kinderprogramma combineert zoveel dingen die ik leuk vind. Humor, onderzoek, cultuur, wetenschap, een onbevooroordeelde blik van het kind en maatschappelijke relevantie, het zit er allemaal in. Helaas was ik niet de enige die reageerde op de vacature en ben ik het helaas niet geworden. Dat was wel een eyeopener dat ik ook verder moest kijken, want ik solliciteerde eigenlijk alleen voor functies bij de publieke omroep en daar liggen nou eenmaal minder kansen.

Zodoende kwam ik in aanraking met Eye Media Television en na mijn sollicitatie werd ik meteen gebeld; of ik maandag mijn auto wilde ophalen en naar Deventer wilde rijden om daar mensen te interviewen over het Dickensfestijn, een groot jaarlijks evenement. Verbaasd maar blij zei ik ja en vanaf toen was ik verslaggever / redacteur en maakte ik programma’s voor RTL4, RTL Z RTL 5 en RTL 7..

In retroperspectief: jammer dat het niet gelukt is bij de publieke omroep?
Het heeft twee gezichten. Aan de ene kant is het fijn dat er budgetten zijn waar je items mee kan maken, wat niet vanzelfsprekend is bij de publieke omroep. Aan de andere kant zijn er best veel restricties en minder vrijheid omdat je commerciële televisie maakt.

Toch ben ik wel heel blij dat ik deze stap heb gemaakt, want ik heb veel geleerd voor de camera en op de redactie. Het is wel keihard werken, want je moet tegen de klok het hele land door racen. Als ik eerlijk ben, denk ik wel dat mijn enthousiasme afnam toen ik uitgeleerd was. Zeker omdat je bij deze commerciële programma’s vaak items maakt die van tevoren gescript zijn, is er niet heel veel ruimte voor eigen inbreng. Daar komt bij dat je soms items maakt waar je totaal geen interesse in hebt. Ook daarom wilde ik door naar een ander programma en heb ik mijn toenmalige programma’s (nu wordt het o.a. gepresenteerd door Jeroen Post) verlaten.

Maar er begon toch iets te knagen waardoor je radslag overstag ging..
Haha! Ja, zo drastisch is het wel een beetje. Op een goed moment deed ik bijna alles in mijn werk. Ik was verslaggever, presentator, voice-over, redacteur én eindredacteur in één. Dit was heel leuk en (voornamelijk) heel hectisch, maar tegelijkertijd had ik het gevoel dat ik niet verder kon leren. Ik wilde en moest weg: klaar voor een nieuwe avontuur en om te ontdekken wat ik nou écht wilde in het (werkende) leven.

Mijn omgeving zei“niet je oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt”. Dat heb ik dus wel gedaan. Baan en huis opgezegd, backpack gevuld en Lonely Planet in de hand; daar stond ik op Schiphol, klaar voor een half jaar Zuid-Amerika.
Het reizen was heerlijk; ik heb mijn Spaans weer kunnen oppakken en veel interessante mensen ontmoet. Ik merkte dat wanneer ik over mijn televisiewerk vertelde ik dat met steeds minder enthousiasme deed. Ook vond ik het vervelend dat mensen ineens heel anders naar je gaan kijken als ze weten dat je programma’s presenteert, alsof ik een celebrity ben. Dat ben ik niet en de als je eenmaal in de media werkt verdwijnt de glamour heel snel. Het is keihard werken en zeker niet 9 tot 5.

Klokhuis droombaan?
Op het einde van mijn reis kwam ik in contact met een meisje die mij erop wees dat Het Klokhuis op zoek was naar een nieuwe presentatrice. Zodoende heb ik op locatie promofilmpjes opgenomen en ingestuurd en uiteindelijk zat ik bij de laatste zes van de 2000 aanmeldingen. Helaas ging het nét niet door en dat was het moment dat ik besloten heb om verder te kijken dan televisie en digitale media.

Maar vraag twee was hoe dan? Naast het zoeken naar interessante vacatures ben ik gaan investeren in mezelf en heb ik verschillende cursussen en workshops gevolgd. Van finance tot aan persoonlijke ontwikkeling; verschillende deep-dives om mijn (media)horizon te verbreden. Hierdoor ontdekte ik dat ik veel meer kan. Je masterdiploma is leuk en je eerste paar jaar werkervaring ook, maar dit hoeft niet te betekenen dat je voor de rest van je leven hetzelfde hoeft te doen!

Via via kwam ik terecht bij de UvA en hier zou ik tijdelijk op de afdeling administratie bijstaan. Prima bijbaantje vond ik en daarnaast kon ik lekker doorzoeken. Uiteindelijk moest ik op meer afdelingen brandjes blussen en zodoende mocht ik de Kick-off organiseren voor de exchange studenten en master Business Administration studenten en kwam ik in contact met Mark van der Veen en Lizanne Scheepers, het management van de master Business Administration. Dit was zo leuk om te doen en geheel toevallig vertelde Lizanne aan mij dat het voor haar tijd was voor een volgende stap en of ik iemand wist voor haar huis. Ik zei dat ik niemand wist voor haar huis, maar wel voor haar baan! Dat vond ze heel leuk om te horen en toen heeft ze mij veel kunnen vertellen over haar uitdagende functie. Ik heb wel officieel moeten solliciteren en zodoende ben ik afgelopen maart officieel gestart als programmamanager van de master Business Administration aan de Universiteit van Amsterdam, een hele mond vol zoals je hoort.

Kan je ons meenemen in je UvA baan?
Haha, heb je even? Mijn taken zijn ontzettend verschillend en veranderen mee met het academische jaar. Elk semester heeft drie blokken, twee van acht weken en één van vier weken. Bij ieder blok heb ik nieuwe taken aangaande de huidige studenten, maar mijn taken aangaande alumni, bedrijven,, UvA en toekomstige studenten blijven gewoon doorlopen. Een duizendpoot zijn voor deze job is niet goed genoeg. Op meerdere borden tegelijk schaken betekent het overzicht houden, vooruitkijken en zorgen dat je wint.

Een onderdeel van mijn baan is dat we bedrijven, corporates en CEOs erg betrekken in de master. Zo hebben we de business seminars in het Koninklijk Theater Carré, wat ik organiseer. Hier nodigen we sprekers uit de top van verschillende multinationals uit om een gastcollege te geven voor alle deeltijd- en master studenten, alumni en (zaken-)relaties.

Het bedrijfsleven steeds meer bij de master betrekken heeft geresulteerd in het UvA Business Lab. Vertel meer meer en meer!
In het Business Lab kunnen studenten kiezen uit 25 electives: dit zijn keuzevakken die zich volledig richt op een business case van het bedrijf. Van Branding tot Entrepreneurial Finance en van Business Negotiations tot aan Sustainability; we behandelen veel verschillende onderwerpen en het coole is dat het volledig in het teken staat van het bedrijf. Zij komen in week 1 de case presenteren en aan het einde van het blok presenteren de studenten hun oplossing. Vaak zijn dit C-levels van het bedrijf en is het een mooie manier om kennis te maken met het bedrijf!

Hierdoor leren de studenten ook meer praktijkgerichte skills. Als universiteit luisteren we goed naar onze studenten en bedrijven. Met deze feedback gaan we aan de slag om zo ook het gat tussen vraag en aanbod te verkleinen. Een gehoorde kritiek is dat de afstand tussen afgestudeerd talent en het bedrijfsleven te groot is, dan is het Business Lab een mooie uitkomst om dit te verkleinen.

Sinds kort volg je naast je werk ook nog een MBA?!
Ja! Het leuke is dat ik, sinds ik hier op de business school ben begonnen met werken, weer helemaal geïnspireerd ben geraakt om verder te gaan studeren in dit vakgebied, bedrijfskunde. De UvA stimuleert daarbij enorm om aan je persoonlijke ontwikkeling te werken en aan verdere stappen in je carrière te denken. Ik zie kansen liggen in (internationale) marketing strategie. Ik heb dus wat colleges mogen uitproberen en sinds deze maand volg ik inmiddels, naast mijn baan, de pre-master bedrijfskunde. Dit doe ik om te schakelen vanuit mijn media achtergrond. Vanaf september start ik deeltijd met de Amsterdam MBA! Een heel tof internationaal executive MBA programma, speciaal bedoeld voor als je al redelijk wat werkervaring hebt en je verdere stappen wil maken in je carrière. Alles bij elkaar zal ik 2,5 jaar zoet zijn hiermee. Te gek dat ik deze kans krijg.

Tot slot, had je ooit gedacht dat je voor de universiteit zou gaan werken?
Nou als je mij dat een paar jaar geleden had gevraagd, had ik ‘No Way’ gezegd. Ik ben hier afgestudeerd in 2012 en ik had, dacht ik, de deur redelijk hard achter mij dichtgegooid. Little did I know..