Bas Bouwt Aan Onderwijs In Nepal!

Artikel 23! Gaat er een belletje rinkelen? Nog niet? Dat geeft niet. Dit artikel staat in de grondwet waarin ons recht op onderwijs vaststaat. Op dat gebied hebben wij het goed voor mekaar in ons kikkerlandje, maar helaas zijn er nog genoeg landen waar het onderwijs lang niet zo goed geregeld is. Nepal is een goed voorbeeld waar het nog heel veel beter zou kunnen en wat ontzettend goed dat een paar vrienden zich vanuit Nederland bezighouden met het verbeteren van het onderwijs daar. Bas de Nijs is de co-founder van Stichting Maya Netherlands en hij vindt (net als wij) dat iedereen recht heeft op goed onderwijs, ongeacht socio-economische achtergrond. Jij ook? Lees dan snel het interview met KnappeKop Bram!

Bas de Nice, welkom! Wie ben jij?
Thanks Bram, leuk dat we dit doen! Ik heb net 2 jaar achter elkaar in Nepal gewoond en doe nu de MSc Business Administration aan de UvA. Ik ben van mening dat we als mondiale samenleving grote stappen te maken hebben op het gebied van kansgelijkheid. Je vraagt je misschien af: “Waarom doe je dan Business Administration? Gaat dat niet gewoon over via manipulatieve marketing en compulsieve consumptie zoveel mogelijk winst maken?” Goeie vraag. Ik wil van deze periode van wereldwijde lockdowns optimaal gebruik maken door zoveel mogelijk dingen te leren die ik kan toepassen op mijn werk in Nepal: via onderwijs en sociaal ondernemerschap mensen eerlijke kansen geven. Vakgebieden als Marketing, Entrepreneurship en Innovation komen ook daar goed van pas.

Geboren en getogen Amsterdammer, gaan studeren aan de UvA. Je paplepel en hart verpand aan onze hoofdstad?
Om heel eerlijk te zijn, Bram, hing mijn keuze om in Amsterdam te gaan studeren meer samen met de gemakkelijkheid van niet naar een nieuwe stad te hoeven verhuizen dan met een rotsvaste overtuiging in dat Amsterdam de mooiste plek op aarde is. Begrijp me niet verkeerd, ik vind Amsterdam een prachtige stad waar het echt heel goed geregeld is en er is geen plek waar ik m’n zomers liever doorbreng, maar de rest van het jaar word ik liever elders wakker: met de zon in mijn gezicht genietend van uitzichten over prachtige natuur.

Vier jaar geleden ben jij met Maya begonnen! Wie of wat heeft je ogen geopend?
Wat ik belangrijk vind om te vermelden is dat Maya Universe Academy (Maya) is opgericht en wordt bestuurd door Nepalezen. Betrokkenheid van de lokale gemeenschap is een absolute vereiste voor dit soort werk. Ik ben in 2013 bij Maya betrokken geraakt toen ik er een maand vrijwilligerswerk deed tijdens mijn tussenjaar Azië-reis. Maya bestond toen al twee jaar en na die maand duurde het anderhalf jaar voordat ik weer terug was, dus ik ben het zeker niet begonnen en het is zeker niet van mij afhankelijk!

Wel heb ik sinds die eerste maand in 2013 in totaal drie jaar in Nepal gewoond, Nepalees leren spreken, lezen en schrijven, en in 2016 een Nederlandse stichting opgericht.

Van idee naar officiële stichting, wat waren (en zijn) de uitdagingen voor jou?
Ik neem jullie even mee naar December 2015. Ik kwam, na vijf maanden Nepal, aan in Amsterdam en verkondigde tegen iedereen dat ik een schoolbus van €30.000 ging fundraisen. Hoewel de meeste mensen er niet in geloofden, waren er ook mensen die wilden helpen. We hadden geen idee hoe, maar we wisten dondersgoed waarom we het gingen doen: om kinderen in Nepal toegang te geven tot goed onderwijs. Vanuit die intentie heb ik samen met een goede vriend (en mede Nepalganger), Rikke van der Veen, Stichting Maya Universe Academy Netherlands (Maya Netherlands) opgericht.

Nu zijn we vier jaar, acht afgeronde projecten en €200.000 verder, maar merken we dat met de groeiende organisatie, in Nepal en in Nederland, ook de uitdagingen groter worden. Onze leerlingen in Nepal worden ouder en hebben betere docenten en leermiddelen nodig, we runnen nu 3 scholen met in totaal 500 leerlingen en 50 local staff en we hebben 80 kinderen met een moeilijke thuissituatie bij ons op school wonen.

Zeker nu door Corona een groot deel van onze inkomsten in Nepal zijn weggevallen, is de financiële struggle groter dan ooit. Op het moment is onze grootste uitdaging maandelijkse sponsors vinden om ervoor te zorgen dat de tachtig inwonende leerlingen goed onderwijs, gezonde voeding, een veilige leefomgeving en hun plek in de Maya familie kunnen behouden.

Het is heel hard werken, maar het houd je bezig, en ‘no way in hell’ dat we die kids gaan wegsturen. Ze hebben, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt, jarenlang keihard hun best hebben gedaan voor hun onderwijs en ik heb altijd één regel in m’n lessen gehandhaafd: Het kan me niet schelen wat voor cijfer je haalt, als je maar je best doet en als jullie je best doen, dan doe ik dat ook. Deze kinderen zijn onderdeel van onze familie en we blijven voor elkaar zorgen, ook als ze klaar zijn bij ons op school. Dat zei ik ook tegen onze laatste batch afgestudeerden: This is not the end, it is merely the beginning.

Nepal ligt niet om de hoek. Wat kunnen jullie vanuit Nederland doen om daar voor beter onderwijs te zorgen?
Vanuit Nederland sturen we geld en vrijwilligers naar Nepal en zetten we samenwerkingen op tussen Maya in Nepal en scholen in Nederland. Zo hebben we bijvoorbeeld twee zesdeklas schoolreizen van Het Amsterdams Lyceum naar Nepal georganiseerd en staat er in mei een online uitwisseling op t programma met Basisschool de Triangel uit Weesp.

Maar ik help het liefst in Nepal. Maya werkt met een model waarbij de ouders van de leerlingen niet met geld maar met tijd en arbeid voor het onderwijs van hun kinderen betalen. Ze werken in de bouw, op t land, en voor start-ups die wij met ze opzetten. Omdat de ouders actief meedraaien met de activiteiten op de school, hebben ze niet het gevoel dat ze liefdadigheid behoeven. Ik vind het prachtig om daar met een grote groep Nepaleze en buitenlandse vrijwilligers, de local staff en onze super ambitieuze leerlingen keihard te werken aan goed onderwijs mogelijk maken. Iedereen is daar hard bezig vanuit intrinsieke motivatie en niet omdat ze er heel veel geld mee verdienen, dat vind ik waanzinnig. Met zoveel gepassioneerde mensen die naar een gezamenlijk doel toewerken, hangt er een sfeer in de lucht dat alles mogelijk is. Dat heb ik nog nooit ergens anders meegemaakt.

‘Floortje Naar Het Einde Van De Wereld’ heeft veel indruk gemaakt met haar aflevering over Nepal met Maggie en haar BlinkNow stichting. Heeft dit jullie ook geholpen?
Ik heb toevallig die aflevering afgelopen april met een paar van mijn leerlingen bij Maya gekeken en toen hebben we afgesproken samen naar de school van Maggie te reizen als de lockdown voorbij zou zijn, want het zag er geweldig uit. Maar die trip zal moeten wachten tot ik mijn MSc heb afgerond.

Ik denk dat BlinkNow prachtig werk verricht en ben met ze in contact geweest om ideeën uit te wisselen. Die aflevering heeft ons niet veel meer opgeleverd dan een paar berichtjes met “Hey Bas, Nepal is op tv”, maar dat is oké. Ik gun het BlinkNow, Maggie en haar leerlingen volledig om zo in de spotlight te staan en vind het heel goed dat er zo meer kinderen worden geholpen. Maar, als ik eerlijk ben, had ik ook heel graag Maya aan Floortje en Nederland laten zien ;).

Welke tips heb jij voor studenten die een soortgelijke stichting willen opzetten?
Doe het niet en sluit je bij ons aan! Haha. Nee, als je echt helemaal overtuigd bent van je waarom en gelooft in je doel, zou ik zeggen: trek je van niemand wat aan en ga ervoor! Als ik me van elke persoon die zei “Bas, wat denk je nou man, dat is onmogelijk” wat had aangetrokken, was Maya Netherlands misschien wel nooit opgericht en waren al die klaslokalen, dormitories, schoolbussen en schoolgebouwen nooit gerealiseerd.

Als stichting draai je op vrijwilligers, sponsoring en subsidies. Is het, met zoveel problemen in de wereld vandaag de dag, moeilijk om mensen en funding aan boord te krijgen?
Valt mee. We zijn een jonge enthousiaste groep met een groot internationaal netwerk en een sterk verhaal. Iedereen werkt vanuit Nederland vrijwillig voor de stichting en 100% van het geld gaat direct naar Maya in Nepal. We krijgen ook veel steun van Wilde Ganzen, een grote organisatie die kleinere stichtingen steunt met geld, advies, expertise en netwerk.

Wat staat er in de nabije toekomst op de agenda?
Voor Corona organiseerden we bijna maandelijks een borrel, benefietavond, diner, veiling oid, maar dat ligt nu allemaal stil. Als op een gegeven moment het feest weer losbarst, zijn jullie de eerste die van me horen ;). In de tussentijd zijn jullie meer dan welkom onze website te bezoeken en je in te schrijven voor de nieuwsbrief of aan te melden als sponsor!

De vraag die we altijd stellen: zou je het studenten aanraden om te gaan ondernemen of om eerst werkervaring op te doen?
Ik zou studenten aanraden het vooruitzicht te kiezen dat ze het meest enthousiast maakt. Het leven is te kort om alleen maar veilige keuzes te maken, maar werken voor een inspirerende organisatie kan net zo enerverend zijn als je eigen start-up opzetten.

Ik geloof er zelf in dat als we voor een eerlijkere verdeling van welvaart en kansen in de wereld zorgen, iedereen erop vooruit kan gaan, we veel sterkere internationale samenwerking krijgen en we makkelijker mondiale problemen op kunnen lossen. Maar ik zou niemand dwingen zich daarvoor in te zetten als ze dat niet willen.

Wel zou ik willen benoemen dat studies hebben bevestigd dat onzelfzuchtig handelen en mensen helpen enorm bijdraagt aan onze mentale en fysieke gezondheid. Daarnaast is een sterke band met vrienden en familie de belangrijkste factor voor een gezond, gelukkig en lang leven. Dat zijn wel dingen om over na te denken als je na je MSc in Econometrics bij Goldman Sachs een 100k start salaris in combinatie met 80 urige werkweken krijgt aangeboden.

Cliché en oké, waar staan Bas en Maya over 5 jaar?
Als ik kijk naar Maya 5 jaar geleden en Maya nu zou ik zeggen dat we tegen die tijd onze eerste school op Mars hebben geopend haha. Nee, voor het eggie zie ik voor me dat onze oudste leerlingen dan hun BSc aan het afronden zijn of op een andere manier carrière maken. Sommigen in Kathmandu, terwijl ze politieke jeugdorganisaties leiden. Sommigen in landen als Amerika, terwijl ze aan nieuwe internationale Maya zusterverenigingen bouwen. En sommigen bij Maya in de buurt, terwijl ze lesgeven aan nieuwe lichtingen Mayans. Er zitten politie agenten, politici, journalisten, piloten, acteurs, filmmakers, engineers, dokters en onderwijzers tussen.

Bij de Maya scholen werken hoogopgeleide internationale en Nepaleze onderwijzers samen met lokale leerkrachten om het beste onderwijs mogelijk te maken. We geven meer leerlingen les, hebben betere docenten, mooiere klaslokalen en een groter internationaal netwerk. In onze groentetuin groeien de lekkerste organische groenten die je ooit zult proeven en we werken samen met allerlei internationale scholen om uitwisselingen te organiseren.

En ikzelf, ik draag bij waar ik kan vanuit mijn huisje in de heuvels bij Maya’s hoofschool. Ik reis om de oudere leerlingen te ondersteunen soms naar Kathmandu en het buitenland, maar breng het meeste tijd door in ons mooie dorpje in de natuur, waar ik een klas jonge Mayans lesgeef en wellicht zelfs met mijn toekomstige (Nepaleze) vrouw een kindje opvoed.

Tot slot, dit weet nog niemand van/over Bas?
Één van mijn Spotify playlists heet ‘Guilty Pleasure’, maar aangezien het de enige is die ik zelf heb samengesteld, had ik hem gerust ‘Just Pleasure’ kunnen noemen. Hij staat vol met artiesten als Ed Sheeran, Beyoncé, John Legend, Alicia Keys en James Arthur, maar je kan er ook nummers uit de filmserie ‘High School Musical’ in terugvinden. Die heb ik er oorspronkelijk ingezet omdat de leerlingen in Nepal er helemaal gek van waren, maar ondertussen luister ik ze misschien stiekem zelf ook wel eens thuis op de bank, terugdenkend aan filmavonden met de kids bij Maya.