Banaan & Elvis: “Het leven is een verkleedkist”

Onder de vleugels van s’ Neerlands meest feestelijke feestje “Het Partyfeest”, is dit ludieke duo een jaar of twee geleden de Amsterdamse DJ-scene in gerold. Het credo? #naaktisallesbeter. Dan hebben we het natuurlijk vooral over Elvis die zich regelmatig in een weinig verhullende paarse panterspeedo wurmt (Medusa heads on it), al schijnt dat ook Banaan onder zijn gele vachtje het liefst commando gaat. Waar menig aspirant-DJ zich jaren lang in zijn moeders washok opsluit om de nieuwste zomerhit in elkaar te mixen, kozen deze heren voor een tamelijk andere aanpak. “Als mensen in de gaten krijgen dat we dit eigenlijk niet kunnen, dan trekken we gewoon iets uit”. Desondanks wisten Banaan & Elvis toonaangevende festivals als “Amsterdam Open Air” en “Bungalup” binnen te stiekemen. KnappeKoppen is benieuwd naar hun geheim en ik, Chiara Paludanus fan van het eerste uur, mag proberen om achter dit geheim te komen.

Ik ontmoet het duo in restaurant “Bird” op de Zeedijk (de snackbar-edition). We schuiven aan en nemen het menu ter hand. Elvis bestelt #48 en een Tom Kha Kai soepje. Banaan kiest voor de Tom Yam Kung. Bier wordt hier helaas niet geserveerd, dus we drinken Icetea en Spa rood.

Wie is nu banaan en wie is Elvis?
Banaan is Oscar Grilo Melo, 25 jaar oud en fulltime op zoek naar de zin van het leven. Ik ben Justin Bramwell, 27, ik ben Elvis. Ik ben op het moment bezig met een Master Intellectueel Eigendomsrecht aan de UvA.

Hoe is het idee voor Banaan & Elvis ontstaan?
We beantwoorden deze vraag eigenlijk altijd met een ander verhaal maar jij krijgt vandaag de waarheid, een primeurtje.

We zijn ooit gevraagd om op de verjaardag van een vriendin de muziek te verzorgen. Gewoon, een playlistje samenstellen, zodat zij zich daar geen zorgen meer over hoefde te maken. Om het hele verhaal wat kracht bij te zetten besloten we confetti en slingers te kopen. Je begrijpt, dat smaakte naar meer, dus we besloten verkleed te gaan. Ik had nog een bananenpak en Elvis was in de uitverkoop, die heeft Justin toen maar aangeschaft.

En nu staan jullie op professionele podia, hoe is dat gebeurd?
Een jaar na dato stond ik met Justin en vriend Simon te brainstormen over wie hij voor de volgende editie van Het Partyfeest moest boeken.

Ik draaide op dat moment Rick Ross, hele heftige Hip Hop. Ik zat toen in een hele heftige Hip Hop periode. Dat vond Simon wel gaaf en die vroeg me of ik niet wilde komen draaien. Dat wilde ik wel doen, maar alleen met Oscar aan mijn zijde. Ter vergoeding ontvingen we geld voor slingers en ballonnen. Tot op heden ontvangen we daar hetzelfde bedrag, we kopen er alleen geen slingers en ballonnen meer voor.

Het klinkt een beetje als een uit de hand gelopen grap. Hebben jullie ook een boodschap?
Zelfs als je niet zoveel kunt, kan je heel ver komen. Fake it till you make it dus eigenlijk. Het is een proces.

Hoe zou je jullie muziek het beste kunnen omschrijven?
Oscar: Ik zou zeggen Tropisch.
Justin: Ken je dat liedje van Céline Dion met die clip waarin een vent op een motor rijdt en dat er dan bliksem inslaat op een boom en die vent vervolgens tegen die boom aan valt? Dat gevoel een beetje, maar dan in andere muziek gevat. Dat is wat Banaan en Elvis is en dat is wat ik leuk vind. Emotiemuziek.

Als mannelijk DJ duo, staan de groupies vast voor jullie in de rij. Wie heeft er nu de meeste sjans?
Oscar, omdat hij lang haar heeft.
Justin als hij zijn pak uit trekt. Naakt is immers alles beter.

Wie heeft er de (spreekwoordelijke) broek aan?
We proberen het een beetje af te wisselen. On stage heb ik de broek niet aan, maar of stage wel. Dat moet je een beetje combineren.

Kun je dat beamen, Oscar?
Nou, ik moet wel altijd achter zijn broek aan zitten, dat wel. Ik voel me soms een beetje de alcoholistische moeder.

Favoriete opblaasdier?
Justin: Zo’n vrouwelijke opblaaspop, dat is mijn favoriete opblaasdier.
Oscar: Orka, hands down. Alhoewel, flamingo’s die kun je op je hoofd kunt zetten, die zijn ook gaaf. Eigenlijk is alles wat opblaasbaar is en wat bedoeld is om je drank in te koelen helemaal te gek. Daar kun je eindeloos mee variëren; opblaaskoeler palmboom, opblaaskoeler ananas, opblaaskoeler kokosnoot, het kan niet op.

Jullie eerste gig was op het Amsterdamse “Partyfeest”, zijn jullie dit concept inmiddels ontgroeid?
Nee, het is eigenlijk net alsof je gezellig bij je ouders gaat eten, vertrouwd en als een warme deken. Misschien is Het Partyfeest voor ons ook wel het leukste feestje omdat het een grote vriendengroep is waarmee we regelmatig dingen ondernemen; samen uit eten voor een feestje, samen in de bus. Als je naderhand te lam bent om te lopen, dan word je lekker thuisgebracht. Dat is ook best fijn.

Traditiegetrouw verschijnen jullie volledig in kostuum ten tonele. Zal de verkleedkist ooit op slot gaan?
Oscar: Voor mij nooit.
Justin: Het leven is een verkleedkist, je moet alleen wel zelf het pak aan trekken.

Oké, voor altijd in kostuum dus. Mag dat dan ook een ander kostuum zijn?
Het hoeft niet altijd in kostuum en ik vind het ook leuk als het qua muziek op een gegeven moment een iets serieuzere kant op gaat. Wellicht zullen we het in de toekomst op een andere manier gaan invullen, al is het hoogst haalbare doel natuurlijk wel te kunnen leven van een bananenpak.

Wat heeft de toekomst voor jullie in het verschiet?
We draaien aankomende zomer in ieder geval op Vunzige Deuntjes festival en het Partyfestival, daar doen we een Hip Hop set. Eigenlijk willen we een beetje terug naar de basis, alleen maar Hip Hop dus. Oja, A Day at the Park staat ook op het programma!

We zijn daarnaast bezig met het produceren van een eigen nummer. Denk aan een keyboard, lekkere groovy vocals, een beetje 90’s, een snap en een clap. Dat gaat allemaal waarschijnlijk nog wel even duren, want we snappen de programma’s nog niet zo goed.

Meer Banaan & Elvis zie je hier, hier, hier en hier!  

Foto’s door Julie Lynne, Marty Marn Photography en Jurre Rompa