Blowen en studeren, daar leer je niks van

Tijdens de studentenijd komen veel studenten naast hun studie ook voor het eerst in aanraking met drank en drugs. Voor de een is dit eenmalig, voor de ander misschien wel regelmatig. Maar wat gebeurt er als je daadwerkelijk verslaafd raakt aan een verslavende stof? KnappeKoppen Sophie Gehrels en Vincent Nan spraken met een student uit Rotterdam over zijn ervaring met drugs.

Wat is verslaving voor jou?
Verslaving is voor mij elke dag weer hetzelfde middel gebruiken, zo vaak dat je eigenlijk niet meer doorhebt hoe nutteloos je bezig bent. En wel willen stoppen maar het niet kunnen.

Waaraan was je verslaafd?
Wiet en hasj

Wanneer merkte jij dat je verslaafd was?
Toen ik niks meer aan mijn studie deed en bijvoorbeeld de hele dag alleen maar aan het gamen was. Hiernaast vaak ook last kreeg van hartkloppingen als ik stoned was, maar het de volgende dag toch weer deed en vaak weer in dezelfde situatie belandde.

Had je altijd door dat je ook daadwerkelijk verslaafd was?
In het begin niet, veel vrienden van mij blowde ook dagelijks dus ik vond het eigenlijk heel normaal. Maar op een gegeven moment ging er wel een belletje rinkelen. Het ging slecht met mijn studie en ik blowde elke dag minstens 2 gram. Dit ging natuurlijk ook enorm veel kostten en omdat ik niet werkte merkte ik dit natuurlijk heel erg.

Welk advies zou je jezelf geven als je nu terugkijkt naar je ‘verslaafde’ jij?
Stop er nu mee! Ga sigaretten roken en ga werken en je studie op orde stellen.

Hoe waren je leefomstandigheden tijdens je verslaving?
Ik was heel slordig en kwam geen afspraken na. Eigenlijk was het vooral gamen elke dag. Ik woonde in een studentenhuis dus het werd ook vaak een enorme bende, de vrienden met wie ik woonden waren hetzelfde als ik en er kwamen dagelijks allerlei andere vrienden om te blowen dus het werd vaak een enorme bende voor lang.

Waren de mentale of fysieke effecten van drugs voor jou zwaarder?
Mentaal, fysiek voelde ik er weinig tot niets van. Maar mentaal was ik zo verslaafd en dat heeft op een gegeven moment zijn tol geëist.

Wat bedoel je met ‘zijn tol geëist’?
Ik werd ontzettend ongelukkig. Ik had dan het idee om te gaan stoppen. De eerste dag ging dat goed alleen vaak de tweede dag werd ik erg gevoelig en onzeker en voelde ik mij niet op mijn gemak. Ook kreeg ik vaak de tweede dag weer enorme behoefte om te blowen. Het ging dan eigenlijk ook de tweede dag van ‘stoppen’ altijd mis. Het ging onbewust en als ik dan de eerste joint weer had opgestoken, kreeg ik gelijk een schuldgevoel. Ik dacht dan gelijk, nu trap ik er toch weer in. Die sleur van telkens weer teleurgesteld raken in jezelf is mentaal erg zwaar. Ik zag toen niet in dat de oplossing erg makkelijk was.

Hoe reageerde je vrienden en familie op je tijdens deze periode? Ben je vrienden kwijtgeraakt?
Mijn familie heeft het niet echt door gehad, tot ik het zelf had verteld. Toen was ik wel al gestopt en ze waren erg geschrokken. Ik kon ook stoned thuiskomen en dan hadden ze helemaal niets door omdat ik er zo gewend aan was en omdat ik dit al zolang deed. De verslaving ontwikkelde zich rond het einde van de middelbare school. Ik denk dat mijn ouders op een gegeven moment geen verschil meer zagen ook. Ze gaven in ieder geval niks gemerkt te hebben. Veel vrienden van mij blowde evenveel als ik dus die raakte ik niet kwijt. Hierna heb ik hier wel afstand van gehouden voor een tijdje, omdat ik bang was om terug te vallen. Andere, oudere vrienden zag ik juist heel weinig tijdens mijn verslaving, maar die ben ik weer meer gaan zien na mijn verslaving, waar ik heel blij mee ben.

Wat zijn cruciale verschillen in je leven voor, tijdens en na jouw drugs verslaving?
Het grote verschil is dat ik veel productiever ben. Ik heb mijn studie afgerond en ben weer gaan sporten in teamverband, ik beweeg veel en voel me gezond. Ik ben geordend en heb een hele goeie baan bij de GGD gekregen. Ik voel me eindelijk weer echt goed. Daarnaast heb ik het gevoel dat ik weer voor de dag kan komen. Ik voel me zelfverzekerd en sta sterk in mijn schoenen. Wat veel mensen niet weten is dat een verslaving, ik denk in welke vorm dan ook, een mens heel klein kan maken. Het gevoel alsof je niks bent zonder hetgeen waaraan je verslaafd bent. Echt verschrikkelijk en zo niet waar als ik er nu aan terug denk.

Wat heeft de verslaving het meest aan je leven kapot gemaakt?
Uiteindelijk gelukkig helemaal niks, hier ben ik erg dankbaar voor. Ik spreek al mijn vrienden nog, ook die nu nog blowen. Wat ik wel heel jammer vind, is dat ik vrij lang niet veel heb gedaan in mijn leven. Ik heb twee à drie jaar weggegooid waar ik juist mezelf heel erg had kunnen ontwikkelen. Tijdens de periode waarin ik blowde, had ik het totaal niet door. Achteraf zie ik wel in hoeveel daadwerkelijke tijd ik heb weggegooid.

Wat mis je het meest aan het gebruiken?
Het helemaal niks doen de hele dag. Je komt in zo’n bubbel van alleen gamen en slecht eten. Je raakt in een soort illusie. Maar omdat ik nu 6 dagen in de week bezig ben mis ik het niks doen wel eens. Het geeft een bepaalde rust die ik misschien wel nergens anders meer ga vinden. Toch leef ik liever zonder die rust, aangezien ik nu weet dat dat gevoel van ‘rust’ eigenlijk een leugen is.

Zou je kunnen uitleggen wat je bedoelt met dat deze ‘rust’ een leugen is?
Ja wat ik bedoel is dat je door een joint op te steken, een gevoel van ‘rust’ creëert. Voor andere kan dit bijvoorbeeld een tik cocaïne nemen of seks hebben zijn, Vaak wordt dit beschreven als de ‘kick’ van een verslaving. Bij blowen is dat stoned zijn. Het moment dat ik een eerste hijs nam van een joint voelde ik die rust totdat de THC, de werkende stof in wiet of hasj, was uitgewerkt bij mij. Dit was meestal de volgende ochtend pas. De rust die ik voelde als ik die eerste hijs nam, was enorm geruststellend en bevredigend. Op dat moment was alles goed en kwam ik voor mijn idee tot rust. Dit is absoluut niet waar, het enige wat ik deed door steeds te gaan blowen is verplichtingen en problemen verschuiven naar later. Hierdoor had ik geen rust maar werd ik juist alleen maar onrustiger. Ik zag dan door de bomen het bos niet meer en ging dan weer blowen om al die verplichtingen en problemen te ontlopen.

Wat voor problemen of verplichtingen bedoel je dan? Je gaf bijvoorbeeld aan geen werk te hebben in de tijd dat jij verslaafd was.
Ja dat is dus het gekke. Een kleine taak zoals boodschappen doen of de was ophangen voelde al als een enorme verplichting. Zoals ik al eerder beschreef, maakte ik niks af en verplaatste ik alles naar de volgende dag. Het komt erop neer dat de allerkleinste taakjes als enorme obstakels gaan voelen. En onthoudt, op dat moment was dat echt de realiteit voor mij. Ik vind het zelf soms gek om dat te onthouden. Dan denk ik namelijk, hoe kan je het toch zo ver hebben laten komen.

Hoe heb je het zo ver laten komen? Waar is dit allemaal begonnen?
Het begon allemaal heel erg onschuldig. Op de middelbare school een keer blowen in een park bij onze school in de buurt. Ik wist niet echt wat het deed maar na school ging ik met wat vrienden en vriendinnen blowen en iedereen vond het super spannend. Uiteindelijk bleek dat best leuk te zijn maar je kwam niet zo snel aan wiet bij ons in de buurt. Toen ik zelf achttien werd, werd het makkelijker om er aan te komen en toen ben ik eens met een paar vrienden naar de coffeeshop gegaan. Toen raakte ik nog super stoned van een paar trekjes en had ik nog de leuke bijwerkingen zoals lachbuien en dergelijke. Dat deden we soms en was gewoon leuk om te doen. Toen ik eenmaal echt op mijzelf ging wonen, ging het eigenlijk mis. Eerste blowde ik soms maar voor ik het wist blowde ik drie keer per week wat toen allemaal nog heel onschuldig voelde. Dit liep al gauw uit op dagelijks blowen en een serieuze verslaving.

En hoe ben je er dan vanaf gekomen?
Dat heb ik zelf gedaan en daar ben ik erg trots op. Ik heb geen hulp gehad hierbij omdat ik het gevoel had dat ik het zelf kon. Ik vulde mijn dag gewoon met zo veel activiteiten dat ik geen tijd meer had om te blowen. Hierdoor vergat ik het in het begin en raakte ik steeds minder gewend aan blowen. Na een tijdje verdween de behoefte. Nog steeds heb ik wel eens een klein moment waarin ik denk dat ik wil blowen maar ik kan tegenwoordig makkelijk tegen mezelf zeggen dat die gedachte enorme onzin is. Ik wil niet blowen en ik weet dat. Die mindset heeft mij erdoorheen gesleurd, want geloof me, het was heel vaak heel zwaar.

Zou je misschien willen uitleggen wat zo zwaar was?
Ja, kort gezegd, ik raakte ontzettend ongelukkig en onzeker de eerste weken na mijn verslaving. Ontwenningsverschijnselen zijn bij iedereen anders, maar voor mij was dat echt heel zwaar. Ik was gedesoriënteerd en soms serieus aan het twijfelen over mijn bestaansrecht om het maar netjes te verwoorden. Ik voelde me nergens thuis en nergens geliefd. Dit kwam niet door andere, dit gevoel kwam vanuit mij. Na een paar weken wordt dat geleidelijk minder en voel je weer meer geluk en genot. Na een paar maanden was ik weer echt helemaal mijzelf maar dat neemt niet weg dat die eerste paar weken zo ontzettend donker zijn.

Gebruik je nu andere manieren om onder invloed te raken?
Ik drink wel dagelijks, maar niet veel. In het weekend wel wat meer. Hiernaast rook ik regelmatig. Ik zie dit zelf niet als vervanging, ieder mens heeft zo zijn behoefte.

Zou wiet volgens jou niet gedoogd moeten zijn?
Ik vind dat wiet wel gedoogd kan zijn, mensen moeten echter wel de gevolgen ervan inzien, en weten dat dagelijks blowen gewoon echt niet goed voor je is. Je raakt jezelf helemaal kwijt en bent niks meer waard. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik vrienden heb die dagelijks evenveel blowen als ik, maar wel gewoon productief zijn. Ik kon dit zelf totaal niet. Iedereen heeft een verschillende manier hoe ze hierop reageren en iedereen moet zelf doen wat hij of zij wil. Als wiet niet meer gedoogd is, gaan mensen het op een andere manier verkrijgen. Dit lijkt mij niet de oplossing.

Wat was de ommekeer?
Op een gegeven moment liep ik dermate ver achter met mijn studie en raakte ik in de schulden. Ik at elke dag alleen maar junkfood omdat ik niet meer wilde koken. Ik deed niets in het huishouden, en mijn huisgenoten, die inmiddels gestopt waren, werden helemaal gek van mij. De ovenpizza dozen stapelde zich op en ik was veel aan het gamen de hele dag. Toen mijn huisgenoten uit huis zijn gegaan, zag ik het licht en ben ik in een keer gestopt.

Wat heeft jou het meest geholpen in de strijd tegen je verslaving?
Toch wel uit het studentenhuis trekken. Ik ben in een studio voor mijzelf gaan wonen en heb mijn ps4 verkocht. Door niet meer te gamen wilde ik ook niet meer blowen. Hiernaast aan het werk gaan, dit houdt je bezig naast je studie. Ik merkte eerst dat als ik terugkwam van de studie, ik graag weer wilde gaan blowen. Ik ging gelijk werken en aan het eind van de dag was ik zo moe, dat ik gewoon wilde slapen.

Tot slot, wat raad je andere studenten aan die met hetzelfde probleem zitten?
Elke student is anders. Ik hoop dat iedereen op zijn of haar eigen manier een soort balans kan vinden tussen het dagelijks leven en blowen. Sommige mensen willen helemaal niet stoppen. Hierdoor zou ik niet iedereen aanraden om te stoppen, maar wel als je hiernaast helemaal niks doet. Zoek een tijd om eens een blowtje te roken als je hard hebt gewerkt de hele dag. En als je wel wilt stoppen, zoek een andere afleiding. Blowen is alleen maar verveling, en als je eenmaal verslaafd bent zoals ik was, gaat allesbehalve gamen al snel vervelen.